Władysław Podkowiński uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1880-84 u Wojciecha Gersona i A. Kamińskiego), przez rok studiował w Akademii petersburskiej (1885/86, m. in. u B. Willewaldego). Wraz z Józefem Pankiewiczem wyjechał w 1889 r. na dziewięć miesięcy do Paryża, gdzie obaj zetknęli się z impresjonizmem. Po powrocie mieszkał w Warszawie. Malował portrety, pejzaże i sceny rodzajowe. Wykonywał tez ilustracje do powieści i czasopism, m. in. do "Tygodnika Ilustrowanego". Prezentowana kompozycja należy do cyklu ilustracji do powieści zamieszczanych w odcinkach w prasie. Podobne projekty, przeznaczone do noweli Wiktora Gomulickiego pt.: "Sąd Ostateczny" były prezentowane na wystawie monograficznej artysty w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1990 r.
Akwarela, gwasz papier; 34,5 x 28 cm (w świetle passe-partout)
Obraz reprodukowany [w:] Władysław Podkowiński, Katalog wystawy,Muzeum Narodowe w Warszawie, oprac. E. Charazińska, Warszawa 1990, s. 171-2.
Władysław Podkowiński uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1880-84 u Wojciecha Gersona i A. Kamińskiego), przez rok studiował w Akademii petersburskiej (1885/86, m. in. u B. Willewaldego). Wraz z Józefem Pankiewiczem wyjechał w 1889 r. na dziewięć miesięcy do Paryża, gdzie obaj zetknęli się z impresjonizmem. Po powrocie mieszkał w Warszawie. Malował portrety, pejzaże i sceny rodzajowe. Wykonywał tez ilustracje do powieści i czasopism, m. in. do "Tygodnika Ilustrowanego". Prezentowana kompozycja należy do cyklu ilustracji do powieści zamieszczanych w odcinkach w prasie. Podobne projekty, przeznaczone do noweli Wiktora Gomulickiego pt.: "Sąd Ostateczny" były prezentowane na wystawie monograficznej artysty w Muzeum Narodowym w Warszawie w 1990 r.