Studia artystyczne odbył w l. 1920-1926 w krakowskiej ASP u I. Pieńkowskiego, J. Pankiewicza i F. Kowarskiego. W 1926 r. po krótkim pobycie w Dreźnie kontynuował naukę w paryskiej filii macierzystej uczelni pod kierunkiem Pankiewicza. Z grupą kapistów łączyło go poszukiwanie barwnych zestrojów na płaszczyźnie płótna. W l. 1930-31 mieszkał w Poznaniu. W 1932 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie związał się z grupą Pryzmat reprezentującą nurt kolorystyczny. W 1933 r. osiadł w Krakowie. Na ukształtowanie się postawy artystycznej Larischa najsilniej oddziałała sztuka dawnych mistrzów; w galeriach Luwru kopiował obrazy Tycjana, Veronese`a, Rubensa, Chardina i Watteau. Często podejmował wątki mitologiczne. Pod wpływem kapistów rozjaśnił paletę i skoncentrował swe poszukiwania na kolorystycznej konstrukcji obrazu.
Z tego właśnie, wczesnego okresu twórczości artysty pochodzi prezentowana praca. Mówi nam o urzeczeniu Larischa zaułkami Paryża. Stanowi rodzajową notatkę przedstawiającą podpatrzoną w parku scenę. Malarz z poczuciem humoru ujmuje dwie rozmawiające ze sobą damy w modnych kapeluszach, zajęte ponadto robótka ręczną i siedzącym na kolanach jednej z nich psem. Podpatrzona scena staje się pretekstem do oddania efektów luministycznych; promieni słońca przenikających przez parkan i rozświetlających parkową aleję.