Kompozycja została symetrycznie umieszczona po środku obrazu i rozbudowana o liczne postacie; oprócz Matki Boskiej i Świętego Józefa są tu starzec i kobieta, pasterze oraz grono aniołków. Sceneria rozgrywa się nie tylko na ziemi, ale też w partii nieba, które wypełniają anioły, radujące się z narodzin Zbawiciela. Dzieciątko leżące w żłóbku promieniuje nieziemskim blaskiem, oświetlając wszystkie zgromadzone wokół niego postacie. Po lewej stronie obrazu widać Św. Józefa, ubranego w białą szatę i żółty płaszcz, z kijem pielgrzymim w ręku, za nim fragment kolumny i murowanej stajenki. Przy stajence dwie postacie, starzec i kobieta w zawoju na głowie, to prawdopodobnie starzec Symeon i prorokini Anna, co rozbudowuje scenę Narodzin, o Ofiarowanie w świątyni, ten moment z życia Pana Jezusa, w którym po raz pierwszy objawiona została jego boskość. Malarz nawiązał do Ewangelii Św. Łukasza, gdy starzec Symeon wziąwszy Dzieciątko na ręce rzekł: "światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela" (Łukasz, 2.32). Z prawej strony, przy drugiej kolumnie, stoją dwaj pasterze, jeden z dudami. Madonna i klęczący przy żłóbku anioł, rozwijają pieluszki i prezentują Dzieciątko. Scenie tej towarzyszy też gołębica, znak Ducha Świętego. Rozpięcie kompozycji pomiędzy dwoma, uszkodzonymi kolumnami stanowi symboliczne nawiązanie do upadku starego porządku i narodzin nowego ładu.
Niniejszy obraz został wykonany przez malarza francuskiego po połowie XVIII stulecia. Widać wyraźnie echo inspiracji długą i bardzo rozbudowaną tradycją ukazywania sceny Narodzin i Adoracji Pasterzy, jaka ukształtowała się we Francji jeszcze w XVII wieku (Sebastian Bourdon, Jacques Stella), po czym była rozwijania przez w następnym stuleciu (Hyacinthe Rigaud, Jean Honoré Fragonard i Fran?ois Boucher). Za francuską szkoła przemawia też kolorystyka obrazu z intensywnymi błękitami i cynobrem oraz świetlistą żółcią, jak również szerokie, szkicowe pociągnięcia pędzla.
Autor tego dzieła, w warstwie ikonograficznej i kompozycji, wzorował się na sławnym obrazie Fran?ois Bouchera La lumiere du monde (Światłość świata) z 1750 roku, wykonanym na zamówienie pani de Pompadour, do jej prywatnej kaplicy w zamku Bellevue (dziś w zb. Musée des Beaux-Arts, Lyon). Dzieło Bouchera, dzięki znakomitej rycinie Etienne`a Fessarda z 1761 roku, zyskało wielką popularność i stało się źródłem bardzo wielu powtórzeń, naśladownictw i inspiracji. Właśnie w kategorii inspiracji Światłością świata Bouchera należy szukać pierwowzoru niniejszej kompozycji.
Kompozycja została symetrycznie umieszczona po środku obrazu i rozbudowana o liczne postacie; oprócz Matki Boskiej i Świętego Józefa są tu starzec i kobieta, pasterze oraz grono aniołków. Sceneria rozgrywa się nie tylko na ziemi, ale też w partii nieba, które wypełniają anioły, radujące się z narodzin Zbawiciela. Dzieciątko leżące w żłóbku promieniuje nieziemskim blaskiem, oświetlając wszystkie zgromadzone wokół niego postacie. Po lewej stronie obrazu widać Św. Józefa, ubranego w białą szatę i żółty płaszcz, z kijem pielgrzymim w ręku, za nim fragment kolumny i murowanej stajenki. Przy stajence dwie postacie, starzec i kobieta w zawoju na głowie, to prawdopodobnie starzec Symeon i prorokini Anna, co rozbudowuje scenę Narodzin, o Ofiarowanie w świątyni, ten moment z życia Pana Jezusa, w którym po raz pierwszy objawiona została jego boskość. Malarz nawiązał do Ewangelii Św. Łukasza, gdy starzec Symeon wziąwszy Dzieciątko na ręce rzekł: "światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela" (Łukasz, 2.32). Z prawej strony, przy drugiej kolumnie, stoją dwaj pasterze, jeden z dudami. Madonna i klęczący przy żłóbku anioł, rozwijają pieluszki i prezentują Dzieciątko. Scenie tej towarzyszy też gołębica, znak Ducha Świętego. Rozpięcie kompozycji pomiędzy dwoma, uszkodzonymi kolumnami stanowi symboliczne nawiązanie do upadku starego porządku i narodzin nowego ładu.
Niniejszy obraz został wykonany przez malarza francuskiego po połowie XVIII stulecia. Widać wyraźnie echo inspiracji długą i bardzo rozbudowaną tradycją ukazywania sceny Narodzin i Adoracji Pasterzy, jaka ukształtowała się we Francji jeszcze w XVII wieku (Sebastian Bourdon, Jacques Stella), po czym była rozwijania przez w następnym stuleciu (Hyacinthe Rigaud, Jean Honoré Fragonard i Fran?ois Boucher). Za francuską szkoła przemawia też kolorystyka obrazu z intensywnymi błękitami i cynobrem oraz świetlistą żółcią, jak również szerokie, szkicowe pociągnięcia pędzla.
Autor tego dzieła, w warstwie ikonograficznej i kompozycji, wzorował się na sławnym obrazie Fran?ois Bouchera La lumiere du monde (Światłość świata) z 1750 roku, wykonanym na zamówienie pani de Pompadour, do jej prywatnej kaplicy w zamku Bellevue (dziś w zb. Musée des Beaux-Arts, Lyon). Dzieło Bouchera, dzięki znakomitej rycinie Etienne`a Fessarda z 1761 roku, zyskało wielką popularność i stało się źródłem bardzo wielu powtórzeń, naśladownictw i inspiracji. Właśnie w kategorii inspiracji Światłością świata Bouchera należy szukać pierwowzoru niniejszej kompozycji.