PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Charles Kunstler, Mondzain, Éditions Montbrun, Paryż, 1948, s. 10. Elzbieta Grabska, katalog wystawy, Instytut Polski, Paryż, 1999. Marek Roefler, Artur Winiarski, katalog wystawy, Les Maîtres de l'École de Paris, Éditions Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Polska, 2012, s. 51.
Simon Mondzain urodził się niedaleko Lublina w Chełmie. Studiował w Szkole Rzemieślniczej i Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, aw 1908 roku w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1912 roku Mondzain przeniósł się do Paryża, gdzie poznał m.in. Kislinga, Merkela, Zawadowskiego, Adolphe Baslera, Maxa Jacoba, André Deraina i Ottona Friesza. W czasie I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do polskiej sekcji francuskiej Legii Cudzoziemskiej, gdzie inspirował się życiem na służbie. W 1920 roku został zaproszony przez Fine Arts Club of Chicago do wystawiania swoich prac. Trzy lata później uzyskał obywatelstwo francuskie i został członkiem Salon des Tuileries. Podczas okupacji niemieckiej Mondzain wraz z żoną i przyjaciółmi, takimi jak Albert Marquet i André Gide, osiedlił się w Algierze, gdzie przyjął wielu polskich uchodźców. W 1944 r., Po śmierci Maxa Jacoba w obozie internowania Drancy, napisał swoje wspomnienia: Max Jacob i Montparnasse, które zostały opublikowane w czasopiśmie L'Arche. Do czasu uzyskania przez Algierię niepodległości Mondzain mieszkał między Paryżem a Algierem.
olej, płótno
wymiary: 170 x 160cm
sygn. ‘Mondzain/ Paris 1925/ 6’ (lewy dół)
PROWENIENCJA:
Pozyskany bezpośrednio z pracowni artysty. Kolekcja prywatna: Nieszawer & Princ
LITERATURA:
Charles Kunstler, Mondzain, Éditions Montbrun, Paryż, 1948, s. 10. Elzbieta Grabska, katalog wystawy, Instytut Polski, Paryż, 1999. Marek Roefler, Artur Winiarski, katalog wystawy, Les Maîtres de l'École de Paris, Éditions Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Polska, 2012, s. 51.
Simon Mondzain urodził się niedaleko Lublina w Chełmie. Studiował w Szkole Rzemieślniczej i Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, aw 1908 roku w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1912 roku Mondzain przeniósł się do Paryża, gdzie poznał m.in. Kislinga, Merkela, Zawadowskiego, Adolphe Baslera, Maxa Jacoba, André Deraina i Ottona Friesza. W czasie I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do polskiej sekcji francuskiej Legii Cudzoziemskiej, gdzie inspirował się życiem na służbie. W 1920 roku został zaproszony przez Fine Arts Club of Chicago do wystawiania swoich prac. Trzy lata później uzyskał obywatelstwo francuskie i został członkiem Salon des Tuileries. Podczas okupacji niemieckiej Mondzain wraz z żoną i przyjaciółmi, takimi jak Albert Marquet i André Gide, osiedlił się w Algierze, gdzie przyjął wielu polskich uchodźców. W 1944 r., Po śmierci Maxa Jacoba w obozie internowania Drancy, napisał swoje wspomnienia: Max Jacob i Montparnasse, które zostały opublikowane w czasopiśmie L'Arche. Do czasu uzyskania przez Algierię niepodległości Mondzain mieszkał między Paryżem a Algierem.