Władysław Skoczylas - malarz, grafik, rzeźbiarz, pedagog i krytyk artystyczny. Od roku 1901 studiował rzeźbę w Kunstgewerbeschule w Wiedniu, następnie rzeźbę i malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza i Leona Wyczółkowskiego (1904- 1906), rzeźbę u E.-A. Bourdella w Paryżu (1910) i grafikę w Lipsku (1913). Od 1908 przez kilka lat mieszkał w Zakopanem, gdzie uczył rysunku w Szkole Przemysłu Drzewnego, był współzałożycielem Towarzystwa Sztuka Podhalańska i warsztatów tkackich "Kilim". Od roku 1918 stale mieszkał w Warszawie - uczył na Wydziale Architektury Politechniki i prowadził katedrę Grafiki Artystycznej w Szkole, a później Akademii Sztuk Pięknych. Wiele wystawiał, m.in. z grupą Formistów. Był współzałożycielem grupy "Rytm" oraz towarzystwa grafików "Ryt" i brał udział w wystawach tych ugrupowań. Był wybitnym grafikiem, twórcą polskiej szkoły drzeworytu. Malował stosunkowo niewiele, tworząc pejzaże, portrety i sceny rodzajowe, które podobnie jak grafika, często inspirowane były krajobrazem i folklorem Podhala. Władysław Skoczylas wiele podróżował - zwiedził Szwajcarię, Holandię, Belgię i Anglię. Najchętniej i najczęściej wyjeżdżał jednak do Włoch. Plonem tych wojaży były obrazy przedstawiające odwiedzane przez artystę włoskie miasta i pejzaże z ich okolic. Powstałe prace wskazują miejsca, w których przebywał artysta. Odwiedził on m.in. Padwę, Pizę, Orvieto, Cortonę i Wenecję, którą "portretował` niejednokrotnie. Namalował m.in. Kościół św. Marka w Wenecji, Motyw z Wenecji (z łodziami), a także prezentowaną akwarelę przedstawiającą wznoszący się przy ujściu Canale Grande barokowy kościół Santa Maria della Salute.