Władysław Chmieliński studiował w latach 1926-1931 w Warszawie, w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna warszawska Klasa Rysunkowa). Zajmował się malarstwem sztalugowym, malował akwarelą i olejem. Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1935-1938 stworzył cykl akwarel ilustrujących najciekawsze obiekty polskiej architektury. Po wojnie chętniej tworzył w oleju. Poza nielicznymi podróżami, jakie odbył w latach 1967-1969 (przez pewien czas przebywał w Danii), całe życie mieszkał i tworzył w Warszawie. Tu miał własną pracownię malarską. W latach 1958-1962 malował miejskie pejzaże, potem do 1969 roku jego ulubionym motywem stał się koń na tle krajobrazu. Często też malował sceny rodzajowe, między innymi sanny, kuligi w zimowej scenerii. Jego twórczość cieszyła się uznaniem szerokiej publiczności. Malarz w latach 1936-1939 używał pseudonimu "Władysław Stachowicz".
olej, tektura; 24,5 x 42 cm;
sygnowany po prawej stronie u dołu: Wł. Chmieliński
Władysław Chmieliński studiował w latach 1926-1931 w Warszawie, w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna warszawska Klasa Rysunkowa). Zajmował się malarstwem sztalugowym, malował akwarelą i olejem. Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W latach 1935-1938 stworzył cykl akwarel ilustrujących najciekawsze obiekty polskiej architektury. Po wojnie chętniej tworzył w oleju. Poza nielicznymi podróżami, jakie odbył w latach 1967-1969 (przez pewien czas przebywał w Danii), całe życie mieszkał i tworzył w Warszawie. Tu miał własną pracownię malarską. W latach 1958-1962 malował miejskie pejzaże, potem do 1969 roku jego ulubionym motywem stał się koń na tle krajobrazu. Często też malował sceny rodzajowe, między innymi sanny, kuligi w zimowej scenerii. Jego twórczość cieszyła się uznaniem szerokiej publiczności. Malarz w latach 1936-1939 używał pseudonimu "Władysław Stachowicz".