Pochodzenie: ze zbiorów Jerzego Borejszy
Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (1922-1923), a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Władysława Skoczylasa (1923-1927). Od 1926 był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”. Wydana przezeń w 1931 teka „Szlembark”, prezentująca realia życia w góralskiej wiosce, którą odwiedzał i w której z czasem zamieszkał, była niezamierzoną polemiką z idealizowanymi przedstawieniami Skoczylasa. Jednocześnie z grafiką artysta od lat międzywojennych tworzył cykle rysunkowe, które po wojnie i utracie w Powstaniu Warszawskim warsztatu graficznego, stały się domeną jego twórczości. Poczynając od cyklu „Warszawa 1945”, w którym utrwalił widoki zrujnowanego miasta, w kolejnych cyklach (jak „Indie”, 1956, „Meksyk” I i II, 1957-1959, „Laguna wenecka”, 1958, „Brazylia”, 1963 i wiele innych) wychodził daleko poza poetykę reportażu ku syntezie zaobserwowanych zjawisk. Artysta pracował jako pedagog ASP w Warszawie w latach 1933-1939 i od 1945 (profesor od 1950, na emeryturze od 1969). Był członkiem licznych organizacji artystycznych i laureatem wielu nagród krajowych i zagranicznych.
Akwarela, papier; 30 x 39 cm (w świetle p-p)
Sygnowany p. g.: Kulisiewicz / S.Gimignano
Pochodzenie: ze zbiorów Jerzego Borejszy
Studiował w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu (1922-1923), a następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Władysława Skoczylasa (1923-1927). Od 1926 był członkiem Stowarzyszenia Artystów Grafików „Ryt”. Wydana przezeń w 1931 teka „Szlembark”, prezentująca realia życia w góralskiej wiosce, którą odwiedzał i w której z czasem zamieszkał, była niezamierzoną polemiką z idealizowanymi przedstawieniami Skoczylasa. Jednocześnie z grafiką artysta od lat międzywojennych tworzył cykle rysunkowe, które po wojnie i utracie w Powstaniu Warszawskim warsztatu graficznego, stały się domeną jego twórczości. Poczynając od cyklu „Warszawa 1945”, w którym utrwalił widoki zrujnowanego miasta, w kolejnych cyklach (jak „Indie”, 1956, „Meksyk” I i II, 1957-1959, „Laguna wenecka”, 1958, „Brazylia”, 1963 i wiele innych) wychodził daleko poza poetykę reportażu ku syntezie zaobserwowanych zjawisk. Artysta pracował jako pedagog ASP w Warszawie w latach 1933-1939 i od 1945 (profesor od 1950, na emeryturze od 1969). Był członkiem licznych organizacji artystycznych i laureatem wielu nagród krajowych i zagranicznych.