Samowar w kształcie kielicha wsparty na czterech nóżkach i profilowanej stopie z ażurową przepustnicą powietrza; zbiornik na wodę puklowany, z kranikiem w dolnej części, z dwoma uchwytami z drewna czernionego osadzonymi pionowo w tulejkach zdobionych stylizowanymi wolutami akantowymi; pokrywka z otworem do uchodzenia pary i dwoma uchwytami zwanymi szyszkami do jej zdejmowania; zwieńczony ażurową koroną, na której stawiany jest czajniczek z esencją. Na pokrywce słabo czytelne wyciski medali.

W końcu XIX wieku w Tule działało kilkanaście wytwórni samowarów należących do Bataszewów. Największą była założona w 1840 roku wytwórnia Wasilija Stiepanowicza Bataszewa (później jako firma „Spadkobiercy W. S. Bataszewa”). Samowary Bataszewów cieszyły się dużym powodzeniem nie tylko w Rosji i były często nagradzane medalami na licznych wystawach.