Obraz wielokrotnie wystawiany.
Włodzimierz Zakrzewski uczył się rysunku u Romana Kochanowskiego. Następnie podjął studia w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w pracowni prof. Edwarda Butrymowicza. Edukację przerwała wojna. Na początku lat czterdziestych artysta uczęszczał do seminarium artystycznego w Moskwie, gdzie malował głównie obrazy o tematyce wojskowej i projektował plakaty. Pod koniec wojny pełnił funkcję kierownika Pracowni Plakatu Frontowego w Odrodzonym Wojsku Polskim. Od 1950 (przez 2 lata) był profesorem kontraktowym w Katedrze Malarstwa ASP. Zrezygnowawszy z pracy pedagogicznej całkowicie poświęcił się malarstwu pejzażowemu. Wiele wystawiał, zarówno w kraju, jak i za granicą. W latach sześćdziesiątych bardzo często wyjeżdżał na Zachód. O swojej twórczości mówił: "Maluję szybko, w jakimś panicznym pośpiechu rzucam farbę, żeby nie stracić wrażenia. Ulegam faktowi, że światło bywa mocniejsze niż materia przedmiotu, wygląd przedmiotu ważniejszy niż wiedza o przedmiocie. Maluję tak, jak widzę stan przyrody".
Olej, płótno; 38 x 55 cm
Sygnowany śr. d.: W. Zakrzewski 1966
Na odwrocie napis na płótnie: W Zakrzewski 1966 54 | St. Michel | Paris |
38 x 55 | WZ Wyst. Warszawa 1968 | WZ Wyst. Warszawa 1969 kat 44 | Wyst. WZ Państw. Muz. Ros. Leningradt 1970 | Wyst. WZ Galeria Drezd. 23. V. 71 - 26.9.71 | Wyst. WZ Schwedt IX. 1971;
na zawinięciu płótna Wyst. WZ. Galeria Drezdeńska 23.5 - 26.9. 1971
Obraz wielokrotnie wystawiany.
Włodzimierz Zakrzewski uczył się rysunku u Romana Kochanowskiego. Następnie podjął studia w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa w pracowni prof. Edwarda Butrymowicza. Edukację przerwała wojna. Na początku lat czterdziestych artysta uczęszczał do seminarium artystycznego w Moskwie, gdzie malował głównie obrazy o tematyce wojskowej i projektował plakaty. Pod koniec wojny pełnił funkcję kierownika Pracowni Plakatu Frontowego w Odrodzonym Wojsku Polskim. Od 1950 (przez 2 lata) był profesorem kontraktowym w Katedrze Malarstwa ASP. Zrezygnowawszy z pracy pedagogicznej całkowicie poświęcił się malarstwu pejzażowemu. Wiele wystawiał, zarówno w kraju, jak i za granicą. W latach sześćdziesiątych bardzo często wyjeżdżał na Zachód. O swojej twórczości mówił: "Maluję szybko, w jakimś panicznym pośpiechu rzucam farbę, żeby nie stracić wrażenia. Ulegam faktowi, że światło bywa mocniejsze niż materia przedmiotu, wygląd przedmiotu ważniejszy niż wiedza o przedmiocie. Maluję tak, jak widzę stan przyrody".