Urodzony w Genewie Jean-Jacques Pradier w 1807 wyjechał do Paryża, gdzie współpracował ze swym bratem rytownikiem. Zdobył Prix De Rome, która to nagroda umożliwiła mu studia w Rzymie, jakie odbył w latach 1814-18. Następnie studiował pod kierunkiem Jean-Auguste-Dominique Ingres`a w Paryżu. W 1827 został członkiem francuskiej Academié des Beaux-arts i profesorem w Ecole des Beaux-Arts. Zdobywał nagrody na Salonach, m. in. w 1834 r. za grupę Satyr i Bachantka. Przyjaźnił się z poetami okresu romantyzmu: Alfredem De Musset, Victorem Hugo i Théophilem Gautier, a jego atelier stanowiło ośrodek życia artystycznotowarzyskiego. Odlana w 2. poł. XIX w. w wytwórni braci Susse według słynnego marmurowego oryginału Pradiera z 1852 r. (Museč d`Orsay), rzeźba przedstawia Safonę -poetkę starożytnej Grecji - siedzącą na niskim siedzisku z koźlich nóżek z założonymi nogami, wpatrzoną w natchnieniu w dół, odzianą w długi chiton odsłaniający prawe ramię i sandały, z kolią na szyi i bransoletami na rękach; o siedzisko oparta jest lira - atrybut znamionujący twórczość poetycką.