Znakomite studium rozsłonecznionych kolorów, wszystkie kształty budowane wyłącznie kolorem.
Z rodziny pochodzenia austriackiego, wielostronnie wykształcony, Mehoffer studiował na przemian w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych i Akademii wiedeńskiej. Pozostawał w bliskich, ale burzliwych stosunkach z Wyspiańskim. W 1891 uzyskał stypendium i pojechał do Paryża; wrócił w 1896 (po nauce w kilku pracowniach) i osiadł na stałe w Krakowie. Od 1900 profesor i parokrotnie rektor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Światową sławę przyniosło Mehofferowi zwycięstwo w 1895 r. w konkursie na witraże do kolegiaty we Fryburgu, w Szwajcarii. Mehoffer należał do najwybitniejszych artystów krakowskich od Młodej Polski po cały okres międzywojenny. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Uprawiał malarstwo monumentalne i sztalugowe oraz grafikę.
olej, tektura 52,3 × 67,8
sygnowany u dołu po prawej: "Józef Mehoffer"
Znakomite studium rozsłonecznionych kolorów, wszystkie kształty budowane wyłącznie kolorem.
Z rodziny pochodzenia austriackiego, wielostronnie wykształcony, Mehoffer studiował na przemian w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych i Akademii wiedeńskiej. Pozostawał w bliskich, ale burzliwych stosunkach z Wyspiańskim. W 1891 uzyskał stypendium i pojechał do Paryża; wrócił w 1896 (po nauce w kilku pracowniach) i osiadł na stałe w Krakowie. Od 1900 profesor i parokrotnie rektor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Światową sławę przyniosło Mehofferowi zwycięstwo w 1895 r. w konkursie na witraże do kolegiaty we Fryburgu, w Szwajcarii. Mehoffer należał do najwybitniejszych artystów krakowskich od Młodej Polski po cały okres międzywojenny. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Uprawiał malarstwo monumentalne i sztalugowe oraz grafikę.