Portret i pejzaż – to dwa główne tematy w obrazach Stanisława Baja. Dominującym wydaje się nadbużański wizerunek natury, rozlewiska leniwie płynącej rzeki na wschodnich rubieżach Polski. Wciąż dzikie, nieokiełznane przez człowieka tereny obserwowane od najmłodszych lat, uwieczniane na płótnie wydają się nostalgicznym, niekiedy efemerycznym wspomnieniem. Malarz portretuje zmieniająca się najbliższą okolicę miejsca swojego dzieciństwa – niewielkiej wsi Dołchobrody.
„Szczęśliwy jest człowiek i twórca, który ma swoje źródło” – mawia Stanisław Baj. Na swoich płótnach stosuje charakterystyczne dla artystów młodopolskich środki wyrazu. Maluje w plenerze, zwraca szczególną uwagę na światło zależne od pory dnia czy pory roku. Jest bacznym obserwatorem zmian zachodzących w przyrodzie. Twórczość Stanisława Baja udowadnia, że warto mieć stałe punkty odniesienia. Dla niego mogą być nimi rzeka Bug, tradycyjny warsztat czy związki z warszawską Akademią Sztuk Pięknych, gdzie w 1978 roku otrzymał dyplom, a od 1982 roku jest profesorem.