Studiował w moskiewskiej Szkole Rysunku i Rzeźby, pod kierunkiem S. Zaranki. W 1857 roku Akademia Petersburska nadała mu tytuł "niekłassnyj chudożnik". Dalsze studia podjął w rzymskiej Akademii św. Łukasza. Po powstaniu styczniowym, w którym należał do oddziału Ludwika Narbutta, i ucieczce z nie-woli rosyjskiej przebywał w Anglii, a następnie w Paryżu. Po powrocie do kraju w roku 1866 został aresztowany i zesłany do Wiatki, gdzie udzielał lekcji rysunku, malował portrety, obrazy religijne. Po ułaskawieniu w roku 1871 wrócił do Warszawy - zyskał rozgłos jako ilustrator czasopism oraz utworów literackich (m.in. J. Słowackiego, E. Orzeszkowej, A. Malczewskiego). W 1881 roku wykonał popularne do dziś ilustracje do Pana Tadeusza. W 1883 roku został zaproszony do Paryża, gdzie wykonywał ilustracje do dzieł F. Coopera, T. Gauthiera i W. Szekspira. W latach 1882-1893 skupił się na ilustrowaniu dzieł A. Mickiewicza. Malował także obrazy dla kościołów. Odbywał podróże, ilustrowane własnymi rysunkami. Rysując posługiwał się ołówkiem lub tuszem i gwaszem.
Olej na blasze;
14,5 x 12,7 cm
Stan zachowania odpryski warstwy malarskiej. Obraz pochodzi od rodziny przyjaciółki żony M.E. Andriollego. Według przekazu - był to osobisty ryngraf malarza - powstańca.
Studiował w moskiewskiej Szkole Rysunku i Rzeźby, pod kierunkiem S. Zaranki. W 1857 roku Akademia Petersburska nadała mu tytuł "niekłassnyj chudożnik". Dalsze studia podjął w rzymskiej Akademii św. Łukasza. Po powstaniu styczniowym, w którym należał do oddziału Ludwika Narbutta, i ucieczce z nie-woli rosyjskiej przebywał w Anglii, a następnie w Paryżu. Po powrocie do kraju w roku 1866 został aresztowany i zesłany do Wiatki, gdzie udzielał lekcji rysunku, malował portrety, obrazy religijne. Po ułaskawieniu w roku 1871 wrócił do Warszawy - zyskał rozgłos jako ilustrator czasopism oraz utworów literackich (m.in. J. Słowackiego, E. Orzeszkowej, A. Malczewskiego). W 1881 roku wykonał popularne do dziś ilustracje do Pana Tadeusza. W 1883 roku został zaproszony do Paryża, gdzie wykonywał ilustracje do dzieł F. Coopera, T. Gauthiera i W. Szekspira. W latach 1882-1893 skupił się na ilustrowaniu dzieł A. Mickiewicza. Malował także obrazy dla kościołów. Odbywał podróże, ilustrowane własnymi rysunkami. Rysując posługiwał się ołówkiem lub tuszem i gwaszem.