Ciekawa i dekoracyjna kompozycja ukazująca scenę rodzajową popas rycerzy w ruinach rzymskich. Pod szerokim łukiem architektonicznym po prawej otwiera się bardzo ładny widok, namalowany w pastelowej gamie barw. Pomimo świetnego, swobodnego pędzla obraz jest bardzo trudny do określenia z braku materiału porównawczego. Prezentuje cechy zupełnie różne od stylistyki malarstwa znanych holenderskich i flamandzkich italianistów. Wielkie kompendium Luigi Salerno Landscape Painters of the Seventeenth Century in Rome, 3 t., Roma 1977-1978, s. 756-759 podaje jednak 3 przykłady pejzaży zbliżonych do omawianego płótna. Są to dzieła mało znanego malarza holenderskiego Horatiusa de Hoocha, który został członkiem cechu malarzy w Utrechcie w 1669 r. Sygnowany obraz tego artysty o wymiarach zbliżonych do omawianej kompozycji (100,5 x 151,5 cm) znajduje się w Statens Museum for Kunst w Kopenhadze. Salerno przypisuje mu ponadto w swej publikacji serię czterech malowideł, które pojawiły się na rynku sztuki w Rzymie. Dwie reprodukcje obrazów z tej serii (w tym wypadku bez podanych wymiarów), ukazują bardzo bliskie pokrewieństwa do prezentowanego obrazu. Podobieństwa zauważa się w szczególności w sposobie malowania motywów monumentalnej architektury i predylekcji do motywu łuków. Wszystkie łuki architektoniczne ukazują takie samo, charakterystyczne łączenie cegły z kamieniem. Bardzo podobne w obrazach Horatiusa de Hoocha jest traktowanie roślinności porastającej stare mury. Nie mając jednak porównania z kolorystyką (która w omawianym obrazie jest bardzo charakterystyczna i różna od spotykanej wśród siedemnastowiecznych italianistów) i rozmiarami malowideł, nie można podjąć atrybucji w sposób definitywny. Wydaje się, że obraz może być też dziełem malarza niemieckiego działającego w Rzymie.
Płótno (dublowane), olej; 116 x 152,7 cm; na odwrocie przeniesiony
z oryginalnego płótna (?) monogram "H.A." (w ligaturze) 38
Ciekawa i dekoracyjna kompozycja ukazująca scenę rodzajową popas rycerzy w ruinach rzymskich. Pod szerokim łukiem architektonicznym po prawej otwiera się bardzo ładny widok, namalowany w pastelowej gamie barw. Pomimo świetnego, swobodnego pędzla obraz jest bardzo trudny do określenia z braku materiału porównawczego. Prezentuje cechy zupełnie różne od stylistyki malarstwa znanych holenderskich i flamandzkich italianistów. Wielkie kompendium Luigi Salerno Landscape Painters of the Seventeenth Century in Rome, 3 t., Roma 1977-1978, s. 756-759 podaje jednak 3 przykłady pejzaży zbliżonych do omawianego płótna. Są to dzieła mało znanego malarza holenderskiego Horatiusa de Hoocha, który został członkiem cechu malarzy w Utrechcie w 1669 r. Sygnowany obraz tego artysty o wymiarach zbliżonych do omawianej kompozycji (100,5 x 151,5 cm) znajduje się w Statens Museum for Kunst w Kopenhadze. Salerno przypisuje mu ponadto w swej publikacji serię czterech malowideł, które pojawiły się na rynku sztuki w Rzymie. Dwie reprodukcje obrazów z tej serii (w tym wypadku bez podanych wymiarów), ukazują bardzo bliskie pokrewieństwa do prezentowanego obrazu. Podobieństwa zauważa się w szczególności w sposobie malowania motywów monumentalnej architektury i predylekcji do motywu łuków. Wszystkie łuki architektoniczne ukazują takie samo, charakterystyczne łączenie cegły z kamieniem. Bardzo podobne w obrazach Horatiusa de Hoocha jest traktowanie roślinności porastającej stare mury. Nie mając jednak porównania z kolorystyką (która w omawianym obrazie jest bardzo charakterystyczna i różna od spotykanej wśród siedemnastowiecznych italianistów) i rozmiarami malowideł, nie można podjąć atrybucji w sposób definitywny. Wydaje się, że obraz może być też dziełem malarza niemieckiego działającego w Rzymie.