Maria Papa-Rostkowska
Urodziła się w 1923 roku w Warszawie, zmarła w 2008 roku w Pietrasanta we Włoszech. W czasie wojny aktywnie działała w podziemiu, była członkinią „Żegoty” (organizacji ratującej Żydów z warszawskiego getta), walczyła w powstaniu warszawskim. Odznaczona Virtuti Militari. Od 1946 roku studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Janusza Strzałeckiego. W 1950 roku została adiunktem w Akademii Sztuk Pięknych w Sopocie, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1957 roku wyjechała do Paryża. W latach 1958-1964 przebywała we Włoszech na zaproszenie słynnej pracowni ceramicznej Tullio Mazzottiego w Albisoli. Tworzyła płaskorzeźby, rzeźby z terakoty oraz rzeźby w brązie. Od 1964 roku pogłębiała swoje zainteresowanie marmurem, który stał się jej ulubionym materiałem. Pracowała głównie w Pietrasanta niedaleko Carrary. W 1966 roku z rekomendacji Jeana Arpa i Lucio Fontany otrzymała nagrodę William and Norma Copley Foundation Award. Jej na poły abstrakcyjne rzeźby o czule wygładzonych powierzchniach cechuje haptyczność formy, co stanowi swoiste zaproszenie do dotyku. W 2014 roku odbyła się jej indywidualna wystawa w Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Warszawie (oddział Muzeum Narodowego). W 2023 roku jej prace zostały pokazane na wystawie Haptyczny rezonans materii w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
brąz, 24 karatowe pozłocenie, postument z czarnego granitu
wys. 52 cm (rzeźba z postumentem)
sygn. na dole: MP 1/8
Maria Papa-Rostkowska
Urodziła się w 1923 roku w Warszawie, zmarła w 2008 roku w Pietrasanta we Włoszech. W czasie wojny aktywnie działała w podziemiu, była członkinią „Żegoty” (organizacji ratującej Żydów z warszawskiego getta), walczyła w powstaniu warszawskim. Odznaczona Virtuti Militari. Od 1946 roku studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni prof. Janusza Strzałeckiego. W 1950 roku została adiunktem w Akademii Sztuk Pięknych w Sopocie, a następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1957 roku wyjechała do Paryża. W latach 1958-1964 przebywała we Włoszech na zaproszenie słynnej pracowni ceramicznej Tullio Mazzottiego w Albisoli. Tworzyła płaskorzeźby, rzeźby z terakoty oraz rzeźby w brązie. Od 1964 roku pogłębiała swoje zainteresowanie marmurem, który stał się jej ulubionym materiałem. Pracowała głównie w Pietrasanta niedaleko Carrary. W 1966 roku z rekomendacji Jeana Arpa i Lucio Fontany otrzymała nagrodę William and Norma Copley Foundation Award. Jej na poły abstrakcyjne rzeźby o czule wygładzonych powierzchniach cechuje haptyczność formy, co stanowi swoiste zaproszenie do dotyku. W 2014 roku odbyła się jej indywidualna wystawa w Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Warszawie (oddział Muzeum Narodowego). W 2023 roku jej prace zostały pokazane na wystawie Haptyczny rezonans materii w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.