Antoni de Bradé studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u M. Kotarbińskiego i P. Welońskiego w latach 1910 - 1913. W młodości podróżował, między innymi był w Chinach i Japonii, a nawet miał swoją wystawę we Władywostoku. Do Polski wrócił w 1921 roku. Tu miał swoją pierwszą wystawę w roku 1924. Do 1939 roku wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w Pałacu Sztuki w Krakowie, a także w Łodzi, gdzie mieszkał. Po wojnie przeniósł się do Jawora na Dolnym Śląsku. Prowadził zajęcia plastyczne w Świdnicy, w Wałbrzychu. Malował pejzaże, typy ludzkie, z Podhala, Huculszczyzny, Śląska. Wielokrotnie pojawiał się w jego twórczości temat morza. W 1966 roku miał wystawę jubileuszową w Związku Polskich Artystów Plastyków we Wrocławiu.
pastel, papier; 50 x 65 cm;
sygnowany po prawej stronie u dołu: A. DE BRADE
Antoni de Bradé studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie u M. Kotarbińskiego i P. Welońskiego w latach 1910 - 1913. W młodości podróżował, między innymi był w Chinach i Japonii, a nawet miał swoją wystawę we Władywostoku. Do Polski wrócił w 1921 roku. Tu miał swoją pierwszą wystawę w roku 1924. Do 1939 roku wystawiał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w Pałacu Sztuki w Krakowie, a także w Łodzi, gdzie mieszkał. Po wojnie przeniósł się do Jawora na Dolnym Śląsku. Prowadził zajęcia plastyczne w Świdnicy, w Wałbrzychu. Malował pejzaże, typy ludzkie, z Podhala, Huculszczyzny, Śląska. Wielokrotnie pojawiał się w jego twórczości temat morza. W 1966 roku miał wystawę jubileuszową w Związku Polskich Artystów Plastyków we Wrocławiu.