W latach 1966-1973 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie. Od 1980 roku mieszka i pracuje w Warszawie. Jest jednym z najwybitniejszych światowych plakacistów. Od początku swojej artystycznej kariery zajmuje się pastelem, ale także malarstwem, ilustracją, grafiką, sceno-grafią teatralną, tworzy instalacje, obiekty, performance. Od niedawna zajął się także fotografią. Jego zdjęcia dziwią i prowokują, ale ich poziom artystyczny nie podlega dyskusji. Zrealizował ponad 60 wystaw indywidualnych w Europie, Stanach Zjednoczonych, Australii, Indiach, Izraelu i w Japonii. Jest laureatem wielu nagród artystycznych krajowych i zagranicznych. Zasłynął ex-librisem, miniaturami graficznymi, sztuką książki, plakatem, pastelami, osobliwymi maskami, obrazowaniem smutku, wnikliwym malarstwem, zaskakującymi instalacjami, fotografią i tekstami teatralnymi. Nagradzany od Japonii do Meksyku (w Litwie, Polsce, Francji, Hiszpanii, Italii, Finlandii, Danii, Portugalii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych). Autor Człowieka Roku 1989 - Lecha Wałęsy dla El Periodico w Barcelonie w 1989, którego oblicze bez portretu to podwójne VV jak victoria. Ryszard Kapuściński we wstępie do książki Pastele pisał: Twórczość Stasysa jest kolorowa, jej autor jest mistrzem koloru, którym posługuje się jednak w sposób niezmiernie taktowny, arcydelikatny. Żadnego tu następnego ekspresjonizmu, żadnej hałaśliwej feerii barw, nic z epatującej, plakatowej doskonałości hiperrealistów. Każdy jego obraz jest spójny kolorystycznie i nawet tam, gdzie paleta barw jest wyraźnie zróżnicowana i kontrastowa, jej kolory nie kłócą się, nie drażnią i nie rażą, ale przeciwnie, wspólnie wzbogacają wizję, czyniąc ją żywą, soczystą i dynamiczną. Artysta urzeka swoją własną wizją sztuki, swoim specyficznym, baśniowym światem, w którym łączy realne z nierzeczywistym. Twarze - maski, które Stasys umieszcza w swoich pracach są charakterystyczne tylko dla jego twórczości, od pierwszego wejrzenia rozpoznawalne.