Obraz wystawiany: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Lwów, 1893
Kształcił się w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych; w latach 1880-86 był także w Monachium. Po studiach wrócił na krótko do Lwowa, skąd w 1888 wyjechał do Paryż. Brał udział w paryskiej wystawie światowej w 1889, w oficjalnych Salonach (1889-1893, 1895, 1896), swoje obrazy wysyłał na międzynarodowe wystawy do Monachium, Berlina, Lille i Wiednia. Latem wyjeżdżał nad morze do Bretanii, odwiedzał też Belgię, Holandię i Danię. Do kraju wrócił w 1896, przez blisko pół roku przebywał w Gołuchowie, później zamieszkał na stałe we Lwowie. Jeździł często na Huculszczyznę, Podole i Podhale, malując liczne pejzaże. Krytycy podkreślali zarówno różnorodność tematów podejmowanych przez artystę, jak i różnorodność konwencji stylistycznych jego malarstwa. Był uznanym portrecistą; popularnością cieszyły się jego idealizowane, "wdzięczne pozy kobiece", ale malował również, wysoko oceniane, realistyczne portrety i studia starych kobiet. Z upodobaniem malował też kwiaty.
Olej, tektura; 33 x 22,5 cm
Sygn. l.d.: MReyzner
Na odwrocie papierowa drukowana, wypełniona ręcznie nalepka Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie z datą 7II 93 i autorem: Reyzner Mieczysław, tytuł: Głowka kobieca III; nr 1593
Obraz wystawiany: Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Lwów, 1893
Kształcił się w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych; w latach 1880-86 był także w Monachium. Po studiach wrócił na krótko do Lwowa, skąd w 1888 wyjechał do Paryż. Brał udział w paryskiej wystawie światowej w 1889, w oficjalnych Salonach (1889-1893, 1895, 1896), swoje obrazy wysyłał na międzynarodowe wystawy do Monachium, Berlina, Lille i Wiednia. Latem wyjeżdżał nad morze do Bretanii, odwiedzał też Belgię, Holandię i Danię. Do kraju wrócił w 1896, przez blisko pół roku przebywał w Gołuchowie, później zamieszkał na stałe we Lwowie. Jeździł często na Huculszczyznę, Podole i Podhale, malując liczne pejzaże. Krytycy podkreślali zarówno różnorodność tematów podejmowanych przez artystę, jak i różnorodność konwencji stylistycznych jego malarstwa. Był uznanym portrecistą; popularnością cieszyły się jego idealizowane, "wdzięczne pozy kobiece", ale malował również, wysoko oceniane, realistyczne portrety i studia starych kobiet. Z upodobaniem malował też kwiaty.