Malarstwo studiował w latach 1883-87 w akademii monachijskiej u K. Raupa i N. Gysisa oraz w pracowniach, zaprzyjaźnionych z nim, najsłynniejszych polskich monachijczyków J. Brandta i A. Wierusza-Kowalskiego. Po studiach mieszkał i działał w Wielkopolsce i Warszawie. W 1895 roku przeniósł się na dłuższy czas do Berlina.
Wspólnie z Wojciechem Kossakiem w 1900 roku odbył podróż do Hiszpanii i Egiptu w celu przygotowania szkiców do planowanych panoram. Wziął udział w namalowaniu Berezyny (1895-96) i Bitwy pod piramidami (1901). W początkowym okresie twórczości w jego obrazach pojawiały się, zapewne pod wpływem Brandta, barwne sceny rodzajowe z targów wschodnich oraz jeźdźcy arabscy, tatarscy i czerkiescy.Uznanie i popularność przyniosły artyście przede wszystkim malowane z wielkim mistrzostwem pejzaże rodzinnego kraju, które chętnie kupowano do dworów i rezydencji.