Początkowo kształcił się w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Naukę kontynuował w latach 1917-1919 u Kuturlina w Moskwie oraz w latach 1923-1926 w SSP w Warszawie u K. Tichego i W. Skoczylasa. W 1926 r. pojechał do Paryża. W 1932 r. otrzymał stypendium TZSP , które umożliwiło mu wyjazd do Włoch i dalszą naukę. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Był wielokrotnie nagradzany. Wystawiał głównie w TZSP w Warszawie oraz w Paryżu, Łodzi. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Malarzy Pro Arte. Był przede wszystkim artystą kontynuującym tradycje J. Stanisławskiego. Malował poprawne, dekoracyjne, płasko traktowane krajobrazy o przymglonej tonacji, w których często występują motywy architektoniczne. Interesował się również folklorem: malował typy ludowe oraz wnętrza chat wiejskich, łowickich, huculskich, podhalańskich, wileńskich, śląskich, krakowskich, w których z dokumentacyjną nieraz wiernością notował szczegóły etnograficzne.
Gwasz, tusz, akwarela; 61 x 50 cm
Sygnowany l.d.: _St_Dybowski_
Początkowo kształcił się w Szkole Rysunkowej w Warszawie. Naukę kontynuował w latach 1917-1919 u Kuturlina w Moskwie oraz w latach 1923-1926 w SSP w Warszawie u K. Tichego i W. Skoczylasa. W 1926 r. pojechał do Paryża. W 1932 r. otrzymał stypendium TZSP , które umożliwiło mu wyjazd do Włoch i dalszą naukę. Po powrocie do kraju zamieszkał w Warszawie. Był wielokrotnie nagradzany. Wystawiał głównie w TZSP w Warszawie oraz w Paryżu, Łodzi. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów Malarzy Pro Arte. Był przede wszystkim artystą kontynuującym tradycje J. Stanisławskiego. Malował poprawne, dekoracyjne, płasko traktowane krajobrazy o przymglonej tonacji, w których często występują motywy architektoniczne. Interesował się również folklorem: malował typy ludowe oraz wnętrza chat wiejskich, łowickich, huculskich, podhalańskich, wileńskich, śląskich, krakowskich, w których z dokumentacyjną nieraz wiernością notował szczegóły etnograficzne.