Pochodzenie:
– Aukcja Desa Unicum, aukcja 20.09.2007
– Aukcja Rempex, aukcja 21.03.2007
– kolekcja prywatna, Polska
Reprodukowany i opisany:
– „Bohusz-Siestrzeńcewicz malarstwo”, wyd. BoSzart, Olszanica 2021, s. 21 (il.)
„Pobyt w Monachium zaowocował kilkoma obrazami, interesującymi i doskonałymi kompozycyjnie, charakteryzującymi się świetnym rysunkiem i wyborną kolorystyką. Prace z lat 1895-1899 są dziełami artysty dojrzałego, niemniej poszukującego swojego indywidualnego stylu. Obszar zainteresowań ukształtował się w twórczości S. Bohusza-Siestrzencewicza stosunkowo wcześnie. Jest nim Wileńszczyzna w jej prowincjonalnej, małomiasteczkowej i wiejskiej odsłonie. Jest w tym typowym przedstawicielem polskiej inteligencji artystycznej, która wywodząc swoje korzenie rodzinne przede wszystkim ze szlacheckich zaścianków, miast nie lubiła i nimi się nie interesowała. Artysta z krainy swojego dzieciństwa wysnuwał nieskończony ciąg ciepłych, beztroskich scenek rodzajowych. O ile w rysunkach natychmiast odnalazł swój naturalny i płynący z głębi jego talentu i wrażliwości ton, o tyle w malarstwie czas monachijski był okresem poszukiwań. Jakże trafne jest spostrzeżenie Eligiusza Niewiadomskiego, który o dziełach S. Bohusza-Siestrzeńcewicza napisał: „Subtelność rysunku, i bystra obserwacja życia i charakteru form, znakomity ruch i typ koni, malowniczość i swoboda układu – stanowią o pierwszorzędnej wartości tych prac, zadziwiająco lekkich w stylu, istnych impresji […]” („Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz 1869-1927”, (katalog wystawy), red. Eliza Ptaszyńska, Muzeum Okręgowe w Suwałkach, str. 10-11.)
Rozmowa (Przy wozie, Przed karczmą), 1897 r.
olej, płótno, 64 × 87 cm
sygn. i dat. l. d.: „St. Bohusz-Siestrzencewicz/ 97.”
Pochodzenie:
– Aukcja Desa Unicum, aukcja 20.09.2007
– Aukcja Rempex, aukcja 21.03.2007
– kolekcja prywatna, Polska
Reprodukowany i opisany:
– „Bohusz-Siestrzeńcewicz malarstwo”, wyd. BoSzart, Olszanica 2021, s. 21 (il.)
„Pobyt w Monachium zaowocował kilkoma obrazami, interesującymi i doskonałymi kompozycyjnie, charakteryzującymi się świetnym rysunkiem i wyborną kolorystyką. Prace z lat 1895-1899 są dziełami artysty dojrzałego, niemniej poszukującego swojego indywidualnego stylu. Obszar zainteresowań ukształtował się w twórczości S. Bohusza-Siestrzencewicza stosunkowo wcześnie. Jest nim Wileńszczyzna w jej prowincjonalnej, małomiasteczkowej i wiejskiej odsłonie. Jest w tym typowym przedstawicielem polskiej inteligencji artystycznej, która wywodząc swoje korzenie rodzinne przede wszystkim ze szlacheckich zaścianków, miast nie lubiła i nimi się nie interesowała. Artysta z krainy swojego dzieciństwa wysnuwał nieskończony ciąg ciepłych, beztroskich scenek rodzajowych. O ile w rysunkach natychmiast odnalazł swój naturalny i płynący z głębi jego talentu i wrażliwości ton, o tyle w malarstwie czas monachijski był okresem poszukiwań. Jakże trafne jest spostrzeżenie Eligiusza Niewiadomskiego, który o dziełach S. Bohusza-Siestrzeńcewicza napisał: „Subtelność rysunku, i bystra obserwacja życia i charakteru form, znakomity ruch i typ koni, malowniczość i swoboda układu – stanowią o pierwszorzędnej wartości tych prac, zadziwiająco lekkich w stylu, istnych impresji […]” („Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz 1869-1927”, (katalog wystawy), red. Eliza Ptaszyńska, Muzeum Okręgowe w Suwałkach, str. 10-11.)