Włodzimierz Tetmajer studiował filozofię i filologię klasyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwo w Wiedniu (1882 u C.Griepenkerkla), Krakowie (w Szkole Sztuk Pięknych 1882-86, u W. Łuszczkiewicza, F.Cynka, L. Löfflera i 1889-95 u J.Matejki), w Monachium (1886-89 u A.Wagnera) oraz w Paryżu w Académie Colarossi. Wyjeżdżał do Rzymu w 1893 i 1902. W 1890 osiadł na stałe w podkrakowskich Bronowicach, gdzie ożenił się z Anną Mikołajczykówną, córką tamtejszego gospodarza. Drugim słynnym ślubem było wesele poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną, rozsławione dramatem Stanisława Wyspiańskiego Wesele. Bronowice stały na przełomie wieków XIX/XX kolonią polskich malarzy, artystów i krakowskich intelektualistów. Bywali tam m.in. A.Gierymski, L. de Laveaux, Jan Stanisławski, W.Wodzinowski, L.Wyczółkowski, J. Malczewski i inni. Sam Tetmajer poświęcił Bronowicom i jego mieszkańcom gros swoich obrazów. Tetmajer należał do wiedeńskiego stowarzyszenia Sezesion, Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", a także grupy Zero.
Oferowany obraz , którego istotą kompozycji jest kontrast partii pozostających w cieniu - z oświetlonymi- bardzo przypomina takie kompozycje Tetmajera jak Zrękowiny z 1895 (w zb. Muzeum Narodowego w Szczecinie) czy Zaloty w karczmie z 1894 (w zbiorach Muzem Narodowego w Krakowie).