W latach 1909-1914 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u S. Dębickiego, J. Pankiewicza i K. Laszczki. W 1917 współtworzył grupę Ekspresjonistów Polskich (przemianowaną w 1919 r. na Formiści). Do 1922 uczestniczył we wszystkich wystawach i wystąpieniach tego ugrupowania. W okresie 1921-22 uzupełniał studia w zakresie malarstwa dekoracyjnego w paryskiej Academie Lhote. W 1925 wraz z F. S. Kowarskim, W. Zawadowskim i J. Rubczakiem założył Cech Artystów Plastyków Jednoróg - ugrupowanie o kolorystycznej orientacji. Przyczynił się do utworzenia krakowskiego ZPAP. Brał udział w wielu wystawach ogólnopolskich, uczestniczył także w licznych wystawach zagranicznych. W najwcześniejszych pracach Hrynkowskiego przejawia się dążenie do syntetyzacji form i oddania dynamiki ruchu poprzez zwielokrotnienie konturów. Obrazy z okresu formistycznego cechuje pogłębiona ekspresja i wywodząca się z rodzimego folkloru prymitywizacja. Powstawały wówczas także kompozycje, w których geometryzacja kształtów przybierała charakter konstruktywistyczny. W okresie pobytu malarza w Paryżu kolorystyka jego obrazów nabrała intensywności, pojawiały się bogate efekty fakturalne, uzyskane poprzez nakładanie farby szpachlą. Akcentowanie gry barw nasiliło się w okresie przynależności artysty do ugrupowania Jednoróg. W martwych naturach z lat 30. formy budowane były plamami mocnego koloru, który po wojnie ulegnie złagodzeniu, lecz zestawiania barw będą śmielej kontrastowane i bogatsze. Malarz uprawiał również temperę, akwarele, rysunek, grafikę, wykonywał rzeźby, plakaty i projektował kostiumy teatralne.