W latach 1940-42 studiował w Kunstgewerbenschule pod kierunkiem Stanisława Kamockiego i Józefa Mehoffera. W 1945 został przyjęty na drugi rok studiów krakowskiej ASP. Tam był uczniem Wojciecha Weissa, Eugeniusza Eibischa oraz w pracowni projektowania graficznego Ludwika Gradowskiego. Pracując później w Akademii Sztuk Pięknych od 1948 roku przebył wszystkie stopnie kariery akademickiej od młodszego asystenta do profesora zwyczajnego. Od 1972 roku prowadził pracownię malarstwa sztalugowego na Wydziale Malarstwa ASP. W latach 1972-1984 był dziekanem Wydziału Malarstwa, rektorem ASP w latach 1987-1993. Przez 6 lat był członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Artystycznego, kilkanaście lat pracował społecznie w ZPAP pełniąc między innymi funkcję sekretarza i prezesa Okręgu krakowskiego. W latach 1948-1996 brał udział w ponad 300 wystawach ogólnopolskich i 70 zagranicznych. W Polsce pierwszy raz pokaz jego prac odbył się w 1959 roku w galerii ZPAP w Krakowie. Malarstwo Szancenbacha ukształtowane zostało zgodnie z tradycją nauczania w krakowskiej ASP, w atmosferze podziwu dla koloryzmu, a zwłaszcza dla sztuki Weissa, Cézanne`a i Bonnarda. Są to głównie martwe natury, wnętrza i pejzaże. Wartości kolorystyczne i luministyczne obrazu stały się najważniejsze u początków twórczości tego artysty. Później malarz dąży do autonomizacji barwnej plamy, do nadania jej szczególnej intensywności, nie przekraczając w swej sztuce granic przedmiotowości i nie tracąc jednocześnie bliskiego kontaktu z naturą. Dlatego jego obrazy są tak prawdziwe, świeże, afirmujące przyrodę.