Za opinią dr Piotra Kopszaka
Olga Boznańska, znakomita malarka polska, edukację artystyczną rozpoczęła pobierając lekcje rysunku u swojej matki, a następnie uczyła się prywatnie u malarzy J. Siedleckiego, K. Pochwalskiego i H. Lipińskiego. Kontynuowała naukę w latach 1884-86 na Kursach im. A. Baranieckiego u A. Piotrowskiego w Krakowie i u K. Kricheldorfa i W. Durra w latach 1886-89 w Monachium. Tam też założyła własną pracownię i mieszkała przez następne dziewięć lat, wyjeżdżając na dłuższe pobyty do Krakowa, Francji i Szwajcarii. W 1895 podjęła pracę kierownika prywatnej szkoły malarstwa T. Hummla. Zaproponowane przez J. Fałata stanowisko kierownika katedry malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie odrzuciła i w 1898 na stałe prze-niosła się do Paryża. Swoje prace prezentowała od 1886 roku na licznych wystawach w kraju i międzynarodowych w Europie, Ameryce i Japonii. Uzyskiwała liczne nagrody i odznaczenia, m.in. otrzymała francuską Legię Honorową (1912), Grand Prix na Wystawie Powszechnej w Paryżu (1937) oraz order Polonia Restituta (1938). Była członkiem wielu znaczących, polskich i europejskich stowarzyszeń artystycznych. Malowała w ograniczonej gamie kolorystycznej, zbudowane z rozwibrowanych, drobnych plamek barwnych, pozbawione linii i konturu portrety, martwe natury, sceny rodzajowe we wnętrzach i widoki miejskie. Na odwrociu obrazu Olgi Boznańskiej Róże została namalowana inna pó¼niejsza kompozycja przedstawiająca kwiaty. Olga Boznańska malowała kwiaty od początku swojej twórczości, początkowo jako nieodzowny atrybut jej portretów kobiecych, potem jako martwe natury nawiązujące do malarstwa dawnego. Kompozycja powstała prawdopodobnie w okresie 1900-1910, kiedy Boznańska używała jeszcze "monachijskich" zestawień kolorystycznych, jednolicie szarego tła i soczystej zieleni. Kompozycja na odwrociu powstała zapewne około 1930 roku. W tym okresie podobne martwe natury przedstawiające kwiaty pojawiały się w jej twórczości dość często.
Za opinią dr Piotra Kopszaka
Olga Boznańska, znakomita malarka polska, edukację artystyczną rozpoczęła pobierając lekcje rysunku u swojej matki, a następnie uczyła się prywatnie u malarzy J. Siedleckiego, K. Pochwalskiego i H. Lipińskiego. Kontynuowała naukę w latach 1884-86 na Kursach im. A. Baranieckiego u A. Piotrowskiego w Krakowie i u K. Kricheldorfa i W. Durra w latach 1886-89 w Monachium. Tam też założyła własną pracownię i mieszkała przez następne dziewięć lat, wyjeżdżając na dłuższe pobyty do Krakowa, Francji i Szwajcarii. W 1895 podjęła pracę kierownika prywatnej szkoły malarstwa T. Hummla. Zaproponowane przez J. Fałata stanowisko kierownika katedry malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie odrzuciła i w 1898 na stałe prze-niosła się do Paryża. Swoje prace prezentowała od 1886 roku na licznych wystawach w kraju i międzynarodowych w Europie, Ameryce i Japonii. Uzyskiwała liczne nagrody i odznaczenia, m.in. otrzymała francuską Legię Honorową (1912), Grand Prix na Wystawie Powszechnej w Paryżu (1937) oraz order Polonia Restituta (1938). Była członkiem wielu znaczących, polskich i europejskich stowarzyszeń artystycznych. Malowała w ograniczonej gamie kolorystycznej, zbudowane z rozwibrowanych, drobnych plamek barwnych, pozbawione linii i konturu portrety, martwe natury, sceny rodzajowe we wnętrzach i widoki miejskie. Na odwrociu obrazu Olgi Boznańskiej Róże została namalowana inna pó¼niejsza kompozycja przedstawiająca kwiaty. Olga Boznańska malowała kwiaty od początku swojej twórczości, początkowo jako nieodzowny atrybut jej portretów kobiecych, potem jako martwe natury nawiązujące do malarstwa dawnego. Kompozycja powstała prawdopodobnie w okresie 1900-1910, kiedy Boznańska używała jeszcze "monachijskich" zestawień kolorystycznych, jednolicie szarego tła i soczystej zieleni. Kompozycja na odwrociu powstała zapewne około 1930 roku. W tym okresie podobne martwe natury przedstawiające kwiaty pojawiały się w jej twórczości dość często.