Twórczość Edny Baud sytuuje się na styku malarstwa, filmu i filozofii obrazu. Artystka operuje strategiami wizualnymi, które czerpią zarówno z awangardowych tradycji XX wieku, jak i z kodów kultury masowej, tworząc kompozycje naładowane symboliczną wieloznacznością. Jej prace cechuje specyficzna narracyjność – to obrazy, które sprawiają wrażenie kadrów wyciętych z większej opowieści, zatrzymanych w niedopowiedzianym geście.
„Rolland” to jedno z dzieł, które w najbardziej bezpośredni sposób eksploruje charakterystyczne dla Baud zainteresowanie płcią jako płynną kategorią wizualną i społeczną. Męsko-kobieca sylwetka, pozbawiona jednoznacznych cech, zdaje się funkcjonować poza binarnymi podziałami. To przedstawienie, które nie wpisuje się ani w klasyczne kanony portretu, ani w konwencję realistycznej reprezentacji ciała – jest raczej konstruktem, który podaje w wątpliwość stabilność tożsamości i cielesności.
Baud chętnie sięga po elementy estetyki socrealizmu, pop-artu czy amerykańskiego futuryzmu, ale wykorzystuje je w sposób ironiczny i dekonstrukcyjny. Fragmentaryzacja kadru, charakterystyczna dla jej malarstwa, sprawia, że postać wydaje się rozbita – jakby stanowiła jedynie wycinek większej, niepoznanej całości. W tym aspekcie jej twórczość można odczytać jako malarską reinterpretację technik filmowych – zwężone ujęcie sugeruje narracyjność, ale nie pozwala na jednoznaczne odczytanie przedstawienia.