Obraz pary ślimaków szukających połączenia ze sobą przez szybę jest jak pocałunek romantycznych kochanków Romeo i Julii, ze znanego wszystkim dramatu Williama Szekspira. Ich pocałunek jest tematem niezliczonej ilości dzieł sztuki; stał się symbolem miłości nigdy niespełnionej, matrimonium non consumatum z powodu tragicznego splotu okoliczności. Użyte przeze mnie skromne środki oraz mała skala obiektu służą podkreśleniu intymności, niewinności i delikatności przedstawienia, dramatycznie skontrastowanego ze starym stalowym ściskiem. Wzajemne przenikanie się obrazu dwóch ślimakow tworzy znak nieskonczoności wpisany w wieczny cykl powtórzeń (szklany krąg). Krzysztof M. Bednarski


Urodzony w 1953 roku w Krakowie. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (pracownia prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i prof. Oskara Hansena). Rzeźbiarz aktywny w różnych dyscyplinach twórczych, w tym blisko związany z poszukiwaniami parateatralnymi Jerzego Grotowskiego. Od trzydziestu lat mieszka w Rzymie; intensywnie obecny również na polskiej scenie artystycznej.

Charakterystyczną cechą jego twórczości są serie prac budowanych z elementów modularnych, których rekonfiguracja i nowe zastosowania budują i zagęszczają siatkę znaczeń. Do najbardziej znanych należą "Portret totalny Karola Marksa" z 1978 roku - zjadliwy komentarz do propagandy komunistycznej i lewicowych fantazmatów; "Victoria-Victoria" z 1983 roku - symbol i diagnoza sytuacji społeczno-politycznej Polski w stanie wojennym oraz ikona rzeźby ostatnich dekad XX wieku w Polsce - monumentalna instalacja rzeźbiarska Moby Dick z 1987 roku.

Bednarski jest także autorem m.in. pomnika nagrobnego Krzysztofa Kieślowskiego (Warszawa 1997), pomnika Incontro con Federico Fellini (Rimini 1994), pomnika Fryderyka Chopina La note bleue (Wiedeń 2010).

Laureat nagrody im. Katarzyny Kobro (2004), odznaczony Zlotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2011).