Początkowo studiował medycynę we Lwowie. W latach 1918-19 nawiązał kontakty z grupą ekspresjonistów skupionych wokół czasopisma "Zdrój" z Poznania oraz podjął współpracę z czasopismem "Formiści" z Krakowa. W 1921 wyjechał do Berlina skąd przeniósł się Weimaru studiować w Bauhausie, po czym powrócił do Lwowa. Zajmował się ilustratorstwem, scenografią, wykonywał projekty dekoracji dla eksperymentalnych teatrów lwowskich. Od 1930 roku należał do zrzeszenia Artes, a także do Związku Zawodowego Artystów Plastyków.Zajmował się popularyzacją i krytyką sztuki m. in. prowadząc audycje radiowe o tej tematyce. Opracowywał scenografię dla lwowskiego baletu Beli Katz, Trupy Wileńskiej i Lwowskiej Opery. W 1937 r. wyjechał na stałe do Paryża. Po wojnie pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Polskich we Francji oraz był członkiem Société des Peintres-Graveurs. Malował pejzaże, portrety, sceny rodzajowe oraz pejzaże fantastyczne.
Olej, płótno; 33 x 41 cm
Pochodzenie: odziedziczone po autorze przez Hannę Gnoińską.
Początkowo studiował medycynę we Lwowie. W latach 1918-19 nawiązał kontakty z grupą ekspresjonistów skupionych wokół czasopisma "Zdrój" z Poznania oraz podjął współpracę z czasopismem "Formiści" z Krakowa. W 1921 wyjechał do Berlina skąd przeniósł się Weimaru studiować w Bauhausie, po czym powrócił do Lwowa. Zajmował się ilustratorstwem, scenografią, wykonywał projekty dekoracji dla eksperymentalnych teatrów lwowskich. Od 1930 roku należał do zrzeszenia Artes, a także do Związku Zawodowego Artystów Plastyków.Zajmował się popularyzacją i krytyką sztuki m. in. prowadząc audycje radiowe o tej tematyce. Opracowywał scenografię dla lwowskiego baletu Beli Katz, Trupy Wileńskiej i Lwowskiej Opery. W 1937 r. wyjechał na stałe do Paryża. Po wojnie pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Polskich we Francji oraz był członkiem Société des Peintres-Graveurs. Malował pejzaże, portrety, sceny rodzajowe oraz pejzaże fantastyczne.