Stary dom kalwaryjski otoczony był sadem, przestrzenią, która inspirowała artystę do najwspanialszych studiów plenerowych. Zmieniająca się wraz z porami roku kolorystyka i forma roślinności prowokowała do stałych poszukiwań malarskich. Sad stawał się również dla artysty scenerią rozwieszonego prania, drabin opartych o pnie drzew, wreszcie - postaci domowników obsypanych refleksami przenikającego przez liście słonecznego światła. (Wojciech Weiss, Malarstwo białego okresu 1905-1912. Katalog wystawy, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2007, s. 50.)
Olej, tektura; 35 x 26 cm
Sygnowany p.d.: WW
Na odwrocie owalna pieczęć z faksymile podpisu Wojciecha Weissa i napisem w otoku: ZE ZBIORU DZIEŁ WOJCIECHA WEISSA DOM ARTYSTY.
Pod pieczęcią numer: 000747. W prawym górnym rogu napis ołówkiem: 527.
Stary dom kalwaryjski otoczony był sadem, przestrzenią, która inspirowała artystę do najwspanialszych studiów plenerowych. Zmieniająca się wraz z porami roku kolorystyka i forma roślinności prowokowała do stałych poszukiwań malarskich. Sad stawał się również dla artysty scenerią rozwieszonego prania, drabin opartych o pnie drzew, wreszcie - postaci domowników obsypanych refleksami przenikającego przez liście słonecznego światła. (Wojciech Weiss, Malarstwo białego okresu 1905-1912. Katalog wystawy, Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2007, s. 50.)