Portrety stanowią istotną część dorobku artystycznego Hofmana. Określane są nawet jako najważniejsza dziedzina jego twórczości. W latach 20-tych były to głównie wizerunki dzieci. W swoim malarstwie często przestawiał także wizerunki chłopów, nędzarzy. Tym samym ze starości, biedy, brzydoty uczynił temat wyraźnie obecny w swojej twórczości. Artysta pozostawał pod ogromnym wpływem swojego wielkiego nauczyciela - Jacka Malczewskiego. W obrazach Hofmana, również w prezentowanych "Robotnikach", niezwykle ważne jest przedstawianie emocji i wewnętrznych przeżyć portretowanych osób. Charakterystyczna dla jego twórczości jest również głęboka symbolika. W prezentowanym obrazie dostrzec można nie tylko kunszt techniki malarskiej, ale również zadumę, nostalgię niezwykle wyraźnie zarysowaną na twarzach dwóch starców. Omawiana praca pochodzi z okresu, kiedy Wlastimil Hofman otrzymał Złoty Medal za zasługi na polu sztuki i Złoty Medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. W roku 1929 miała miejsce również wystawa monograficzna w Pradze i Morawskiej Ostrawie.