Praca wzmiankowana w katalogu:
– Tadeusz Brzozowski 1918-1987, red. Anna Żakiewicz, Muzeum Narodowe, Warszawa 1997, s. 266, kat. 982 (jako wł. rodziny).
Według w/w katalogu praca wystawiana:
– II Międzynarodowe Triennale Rysunku, Muzeum Architektury, Muzeum Historyczne, Wrocław 30 IX – 15 II 1982 (kat.);
– Tadeusz Brzozowski, Muzeum Okręgowe, Nowy Sącz VII – IX 1984 (kat., praca repr.);
– Rysunki Tadeusza Brzozowskiego (prace z lat 1937-1986), Muzeum Okręgowe, Radom 27 XI – XII 1986 (kat.);
– Tadeusz Brzozowski – Figurynki kwilą żałośliwie. Wieczór z Tadeuszem Brzozowskim, Teatr im. Witkacego, Zakopane 7 VI 1987 [po spektaklu Wielkiego Teatru Calderona wieczór wspomnień o artyście i wystawa 47 rysunków] (kat.);
– Tadeusz Brzozowski. Rysunki z lat 1980-1985, BWA, Rzeszów 10 IX – 4 X 1987 (kat.);
– Współczesny rysunek belgijski i polski, Muzeum ASP, Warszawa 8 – 30 XII 1989 (kat.) – wystawa eksponowana uprzednio w Belgii;
– Tadeusz Brzozowski. Rysunki, Galeria Profil, Poznań 14 X – ? 1993 (kat.); wystawa przeniesiona: Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg III 1994.
Rysunek traktował Tadeusz Brzozowski jako dodatek do malarstwa. Rysował nieregularnie, ale był w jego życiu okres, kiedy rysunki wzięły górę nad obrazami – był to pierwszy rok stanu wojennego, kiedy powstało ich ponad sto. Przyczyna tej nagłej rysunkowej eksplozji była – jak twierdzi syn artysty Wawrzyniec Brzozowski – prozaiczna: po prostu nie można było nigdzie kupić lnianego płótna, nie mówiąc już o farbach pierwszorzędnej jakości (a innych nie uznawał). Były natomiast w pracowni potężne zapasy znakomitych papierów Schellera i Watmana i najwidoczniej jakieś tusze...
Tadeusz Brzozowski (Lwów 1918 - Rzym 1987) - od 1936 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1940-1942 kontynuując naukę w Kunstgewerbeschule, powstałej w miejsce Akademii. W czasie okupacji związany był z Teatrem Podziemnym Tadeusza Kantora - grał w Balladynie (1943) i główną rolę w Powrocie Odysa (1944). W tym okresie zajmował się też konserwacją dzieł sztuki, co okazało się owocne dla jego własnej techniki malarskiej w przyszłości. W 1945 ostatecznie ukończył studia w krakowskiej ASP. Do 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych wystawach młodego ruchu artystycznego, aż do narzucenia przez władze socrealizmu jako obowiązującego stylu obrazowania. W latach 1950-1955 nie uczestniczył w oficjalnym życiu artystycznym, zajmując się w tym czasie malowaniem polichromii kościelnych, konserwacją i nauczaniem rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (do 1954). W 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. Pracował w niej do 1969, w latach 1959-1961 jako dyrektor w Zakopanem mieszkał do końca życia. W tym okresie, w toku samodzielnych prób i doświadczeń stał się wirtuozem techniki malarskiej. Kolor, faktura, gra laserunków i walorów, cała „alchemia“ jaką stosował w swoich obrazach złożyły się na niepowtarzalne zjawisko malarstwa abstrakcyjnego, które zdolne było „opowiadać“ samą swą formą. W 1955 powrócił do udziału w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach w Polsce i za granicą, organizując też wiele wystaw indywidualnych. W 1957 wszedł w skład reaktywowanej Grupy Krakowskiej. Od 1958 współorganizował „Salony Marcowe“ w Zakopanem. W 1959 w Paryżu związał się z międzynarodowym ruchem „Phases“. W latach 1962-1979 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (od 1977 profesorem), a w latach 1979-1981 profesorem ASP w Krakowie. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych oraz m. in. nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1983). Wśród retrospektyw artysty za jego życia wymienić należy wystawę w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1974) i wystawę rysunków w Muzeum Okręgowym w Radomiu (1986). Wielka wystawa pośmiertna eksponowana była w Muzum Narodowym w Warszawie, a następnie w muzeach w Zakopanem, Wrocławiu i Krakowie w latach 1997-1998. Towarzyszył jej katalog oeuvre artysty w dziedzinie malarstwa i rysunku: Tadeusz Brzozowski 1918-1987, pod red. Anny Żakiewicz, Muzeum Narodowe, Warszawa 1997.
* Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).
* Do Ceny Zakupu doliczony będzie dodatkowo podatek graniczny VAT 8%
tusz pióro, pędzel, lawowanie, papier 72 x 49,5 cm,
73,0 x 51,0 cm,
wym. w świetle passe-partout
sygn. p.d.: T. B. 82. „Respondenta uwiera“
na odwr. adnotacja: (zaczęte 1980)
* Do Ceny Zakupu doliczony będzie dodatkowo podatek graniczny VAT 8%
Praca wzmiankowana w katalogu:
– Tadeusz Brzozowski 1918-1987, red. Anna Żakiewicz, Muzeum Narodowe, Warszawa 1997, s. 266, kat. 982 (jako wł. rodziny).
Według w/w katalogu praca wystawiana:
– II Międzynarodowe Triennale Rysunku, Muzeum Architektury, Muzeum Historyczne, Wrocław 30 IX – 15 II 1982 (kat.);
– Tadeusz Brzozowski, Muzeum Okręgowe, Nowy Sącz VII – IX 1984 (kat., praca repr.);
– Rysunki Tadeusza Brzozowskiego (prace z lat 1937-1986), Muzeum Okręgowe, Radom 27 XI – XII 1986 (kat.);
– Tadeusz Brzozowski – Figurynki kwilą żałośliwie. Wieczór z Tadeuszem Brzozowskim, Teatr im. Witkacego, Zakopane 7 VI 1987 [po spektaklu Wielkiego Teatru Calderona wieczór wspomnień o artyście i wystawa 47 rysunków] (kat.);
– Tadeusz Brzozowski. Rysunki z lat 1980-1985, BWA, Rzeszów 10 IX – 4 X 1987 (kat.);
– Współczesny rysunek belgijski i polski, Muzeum ASP, Warszawa 8 – 30 XII 1989 (kat.) – wystawa eksponowana uprzednio w Belgii;
– Tadeusz Brzozowski. Rysunki, Galeria Profil, Poznań 14 X – ? 1993 (kat.); wystawa przeniesiona: Galeria Sztuki Współczesnej, Kołobrzeg III 1994.
Rysunek traktował Tadeusz Brzozowski jako dodatek do malarstwa. Rysował nieregularnie, ale był w jego życiu okres, kiedy rysunki wzięły górę nad obrazami – był to pierwszy rok stanu wojennego, kiedy powstało ich ponad sto. Przyczyna tej nagłej rysunkowej eksplozji była – jak twierdzi syn artysty Wawrzyniec Brzozowski – prozaiczna: po prostu nie można było nigdzie kupić lnianego płótna, nie mówiąc już o farbach pierwszorzędnej jakości (a innych nie uznawał). Były natomiast w pracowni potężne zapasy znakomitych papierów Schellera i Watmana i najwidoczniej jakieś tusze...
Tadeusz Brzozowski (Lwów 1918 - Rzym 1987) - od 1936 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1940-1942 kontynuując naukę w Kunstgewerbeschule, powstałej w miejsce Akademii. W czasie okupacji związany był z Teatrem Podziemnym Tadeusza Kantora - grał w Balladynie (1943) i główną rolę w Powrocie Odysa (1944). W tym okresie zajmował się też konserwacją dzieł sztuki, co okazało się owocne dla jego własnej techniki malarskiej w przyszłości. W 1945 ostatecznie ukończył studia w krakowskiej ASP. Do 1948 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków, uczestnicząc w najważniejszych wystawach młodego ruchu artystycznego, aż do narzucenia przez władze socrealizmu jako obowiązującego stylu obrazowania. W latach 1950-1955 nie uczestniczył w oficjalnym życiu artystycznym, zajmując się w tym czasie malowaniem polichromii kościelnych, konserwacją i nauczaniem rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (do 1954). W 1954 przeniósł się do Zakopanego, gdzie podjął pracę pedagogiczną w Szkole Kenara. Pracował w niej do 1969, w latach 1959-1961 jako dyrektor w Zakopanem mieszkał do końca życia. W tym okresie, w toku samodzielnych prób i doświadczeń stał się wirtuozem techniki malarskiej. Kolor, faktura, gra laserunków i walorów, cała „alchemia“ jaką stosował w swoich obrazach złożyły się na niepowtarzalne zjawisko malarstwa abstrakcyjnego, które zdolne było „opowiadać“ samą swą formą. W 1955 powrócił do udziału w wystawach, uczestnicząc w licznych pokazach w Polsce i za granicą, organizując też wiele wystaw indywidualnych. W 1957 wszedł w skład reaktywowanej Grupy Krakowskiej. Od 1958 współorganizował „Salony Marcowe“ w Zakopanem. W 1959 w Paryżu związał się z międzynarodowym ruchem „Phases“. W latach 1962-1979 był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (od 1977 profesorem), a w latach 1979-1981 profesorem ASP w Krakowie. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych oraz m. in. nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego (1983). Wśród retrospektyw artysty za jego życia wymienić należy wystawę w Muzeum Narodowym w Poznaniu (1974) i wystawę rysunków w Muzeum Okręgowym w Radomiu (1986). Wielka wystawa pośmiertna eksponowana była w Muzum Narodowym w Warszawie, a następnie w muzeach w Zakopanem, Wrocławiu i Krakowie w latach 1997-1998. Towarzyszył jej katalog oeuvre artysty w dziedzinie malarstwa i rysunku: Tadeusz Brzozowski 1918-1987, pod red. Anny Żakiewicz, Muzeum Narodowe, Warszawa 1997.
* Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).
* Do Ceny Zakupu doliczony będzie dodatkowo podatek graniczny VAT 8%