Reklama "Zdroju" poznańskiego, którego współtwórcą i kierownikiem literacko-artystycznym był Witold HULEWICZ (1895-1941). Zawiera spis nowości wydawniczych.
W 1917 zaczęło wychodzić w Poznaniu literacko-artystyczne czasopismo "Zdrój" zainicjowane przez Jerzego Hulewicza i skupiające wokół siebie artystów, którzy stworzą zalążek Buntu, ugrupowania o radykalnym programie artystycznym wywodzącym się z ideologii i poetyki niemieckiego ekspresjonizmu. Pismo współredagował duchowy przywódca polskiego ekspresjonizmu Stanisław Przybyszewski. Artyści związani ze "Zdrojem" podejmowali śmiałe eksperymenty formalne, głównie w zakresie technik graficznych - drzeworytu i linorytu - inspirowane twórczością niemieckich ekspresjonistów skupionych w grupach Die Brücke i Der Blaue Reiter. W pracach Jerzego Hulewicza, Stefana Szmaja, Władysława Skotarka, Stanisława i Małgorzaty Kubickich, Jana Jerzego Wronieckiego (a także jego ucznia w l. 1920-1923, Tadeusza Kulisiewicza; patrz poz. 1058 ), Artura Marii Swinarskiego - synteza kształtów doprowadzona została do granic rozpoznawalności przedmiotu.
Całkowite spłaszczenie form, operowanie ostrym kontrastem plam czerni i bieli, brutalna geometryzacja konturów i dynamicznie zderzające się kompozycyjne diagonale, stanowiły o awangardowym charakterze tych rycin, w których pobrzmiewa jedynie aluzja figuratywności.
Władysław Skotarek, malarz, grafik, rysownik aktywnie współpracował ze "Zdrojem", gdzie zamieścił kilkadziesiąt prac graficznych i rysunkowych. Uprawiał też grafikę użytkową, projektował okładki do innych książek, m.in. do: "Aruny" Hulewicza (Poznań 1922), "Szalonego łowcy" Zenona Kosidowskiego (Poznań 1922). Brał udział w I Wystawie "Buntu" w Poznaniu w 1918 roku , w VI Wystawie Formistów w Warszawie w 1920 roku.
- Dwubarwna autolitografia, okładka powieści Maxa Broda "Tycho de Brahe", 1921. 23,5 x 36,5 cm.
Reklama "Zdroju" poznańskiego, którego współtwórcą i kierownikiem literacko-artystycznym był Witold HULEWICZ (1895-1941). Zawiera spis nowości wydawniczych.
W 1917 zaczęło wychodzić w Poznaniu literacko-artystyczne czasopismo "Zdrój" zainicjowane przez Jerzego Hulewicza i skupiające wokół siebie artystów, którzy stworzą zalążek Buntu, ugrupowania o radykalnym programie artystycznym wywodzącym się z ideologii i poetyki niemieckiego ekspresjonizmu. Pismo współredagował duchowy przywódca polskiego ekspresjonizmu Stanisław Przybyszewski. Artyści związani ze "Zdrojem" podejmowali śmiałe eksperymenty formalne, głównie w zakresie technik graficznych - drzeworytu i linorytu - inspirowane twórczością niemieckich ekspresjonistów skupionych w grupach Die Brücke i Der Blaue Reiter. W pracach Jerzego Hulewicza, Stefana Szmaja, Władysława Skotarka, Stanisława i Małgorzaty Kubickich, Jana Jerzego Wronieckiego (a także jego ucznia w l. 1920-1923, Tadeusza Kulisiewicza; patrz poz. 1058 ), Artura Marii Swinarskiego - synteza kształtów doprowadzona została do granic rozpoznawalności przedmiotu.
Całkowite spłaszczenie form, operowanie ostrym kontrastem plam czerni i bieli, brutalna geometryzacja konturów i dynamicznie zderzające się kompozycyjne diagonale, stanowiły o awangardowym charakterze tych rycin, w których pobrzmiewa jedynie aluzja figuratywności.
Władysław Skotarek, malarz, grafik, rysownik aktywnie współpracował ze "Zdrojem", gdzie zamieścił kilkadziesiąt prac graficznych i rysunkowych. Uprawiał też grafikę użytkową, projektował okładki do innych książek, m.in. do: "Aruny" Hulewicza (Poznań 1922), "Szalonego łowcy" Zenona Kosidowskiego (Poznań 1922). Brał udział w I Wystawie "Buntu" w Poznaniu w 1918 roku , w VI Wystawie Formistów w Warszawie w 1920 roku.