Obraz posiada certyfikat autentyczności podpisany przez żonę artysty p. Magdalenę Fangor.
Dzieło ujęte w katalogu wystawy:
Wojciech Szydłowski, Wojciech Fangor. Przestrzeń jako gra, Kraków 2012, il s. 363.
Oferowany obraz autorstwa Wojciecha Fangora stanowi doskonały przykład na wszechstronność twórcy, którego malarskie, pełne barw i wibracji optycznej przedstawienia osiągają rekordowe ceny na rynku aukcyjnym. Artysta w swoich plakatach czy rysunkach stosował te same środki artystyczne, których używał w malarstwie, jak kontrastowe barwy, uproszczone i ekspresyjne figury i linie. Wojciech Fangor jest uznawany za współtwórcę Warszawskiej Szkoły Plakatu. Rysunki Fangora były publikowane w dzienniku „Życie Warszawy”. Ponadto projektował dekoracje teatralne, jak również monumentalne kompozycje do miejsc użyteczności publicznej, jak na przykład wnętrze kawiarni Toru Wyścigów Konnych na Służewcu w Warszawie czy wystrój wnętrz stacji II linii warszawskiego metra. Artysta podjął współpracę z architektami, między innymi Stanisławem Zamecznikiem czy Oskarem Hansenem. Właśnie dzięki tej działalności Wojciech Fangor zainteresował się „przestrzenią”, jej oddziaływaniem na człowieka, potencjalnego widza jego obrazów, co stanowi podwaliny do teoretycznych wyznaczników dla jego „optycznych” obrazów. W 1961 roku Wojciech Fangor wyjechał do Stanów Zjednoczonych, skąd wrócił dopiero w 1999 roku. W 2012 roku, w Muzeum Narodowym w Krakowie została otwarta jubileuszowa wystawa Wojciecha Fangora gdzie zostało zaprezentowane oferowane dzieło. Poza charakterystycznymi dla artysty kompozycjami został wyeksponowany nowy cykl "palimpsestowych" obrazów artysty. Według Słownika Języka Polskiego palimpsest to: "starożytny lub średniowieczny rękopis pisany na pergaminie, z którego wytarto tekst pierwotny". Definicja ta doskonale oddaje wizję artysty, który przy wykorzystaniu swoich dawnych rysunków stworzył nowy cykl obrazów. Wykorzystując je w przetworzonej formie, nadał im nowy kontekst być może również nową treść, równocześnie podejmując temat nowożytnego sporu dotyczącego wyższości malarstwa nad rysunkiem lub odwrotnie. Cykl ten powstawał od początku XXI wieku, kiedy to Wojcech Fangor zaczął wykorzystywać ekspresyjne szkice naniesione na płótno, uzupełnione intensywnymi i swobodnie kładzionymi plamami barw, czy to akrylowych, pastelowych lub akwarelowych często uzupełniając je elementami kolażu. Ta autoreinterpretacja, zachowująca pamięć o przeszłości, równocześnie podkreśla twórczą pasję artysty, poszukiwanie nowych, eksperymentalnych technik. Stefan Szydłowski - kurator krakowskiej wystawy - w następujących słowach komentuje analogiczne obrazy: "Najnowszy cykl kolażowych pejzaży i portretów, malowany od 2005 roku, ma charakter palimpsestu, jest jednocześnie nakładaniem dzisiejszych interpretacji na dawne szkice i rysunki, ale także sięganiem do dawnych postaw zarysowanych w osobistej historii artysty, warstw własnej tektoniki." Kolejną prezentacją prac, z tego cyklu, była wystawa w warszawskiej galerii aTak.
akryl, technika własna, płótno; 85,5 x 106 cm;
sygn. i dat. śr. d.: Fangor 91/2010;
Obraz posiada certyfikat autentyczności podpisany przez żonę artysty p. Magdalenę Fangor.
Dzieło ujęte w katalogu wystawy:
Wojciech Szydłowski, Wojciech Fangor. Przestrzeń jako gra, Kraków 2012, il s. 363.
Oferowany obraz autorstwa Wojciecha Fangora stanowi doskonały przykład na wszechstronność twórcy, którego malarskie, pełne barw i wibracji optycznej przedstawienia osiągają rekordowe ceny na rynku aukcyjnym. Artysta w swoich plakatach czy rysunkach stosował te same środki artystyczne, których używał w malarstwie, jak kontrastowe barwy, uproszczone i ekspresyjne figury i linie. Wojciech Fangor jest uznawany za współtwórcę Warszawskiej Szkoły Plakatu. Rysunki Fangora były publikowane w dzienniku „Życie Warszawy”. Ponadto projektował dekoracje teatralne, jak również monumentalne kompozycje do miejsc użyteczności publicznej, jak na przykład wnętrze kawiarni Toru Wyścigów Konnych na Służewcu w Warszawie czy wystrój wnętrz stacji II linii warszawskiego metra. Artysta podjął współpracę z architektami, między innymi Stanisławem Zamecznikiem czy Oskarem Hansenem. Właśnie dzięki tej działalności Wojciech Fangor zainteresował się „przestrzenią”, jej oddziaływaniem na człowieka, potencjalnego widza jego obrazów, co stanowi podwaliny do teoretycznych wyznaczników dla jego „optycznych” obrazów. W 1961 roku Wojciech Fangor wyjechał do Stanów Zjednoczonych, skąd wrócił dopiero w 1999 roku. W 2012 roku, w Muzeum Narodowym w Krakowie została otwarta jubileuszowa wystawa Wojciecha Fangora gdzie zostało zaprezentowane oferowane dzieło. Poza charakterystycznymi dla artysty kompozycjami został wyeksponowany nowy cykl "palimpsestowych" obrazów artysty. Według Słownika Języka Polskiego palimpsest to: "starożytny lub średniowieczny rękopis pisany na pergaminie, z którego wytarto tekst pierwotny". Definicja ta doskonale oddaje wizję artysty, który przy wykorzystaniu swoich dawnych rysunków stworzył nowy cykl obrazów. Wykorzystując je w przetworzonej formie, nadał im nowy kontekst być może również nową treść, równocześnie podejmując temat nowożytnego sporu dotyczącego wyższości malarstwa nad rysunkiem lub odwrotnie. Cykl ten powstawał od początku XXI wieku, kiedy to Wojcech Fangor zaczął wykorzystywać ekspresyjne szkice naniesione na płótno, uzupełnione intensywnymi i swobodnie kładzionymi plamami barw, czy to akrylowych, pastelowych lub akwarelowych często uzupełniając je elementami kolażu. Ta autoreinterpretacja, zachowująca pamięć o przeszłości, równocześnie podkreśla twórczą pasję artysty, poszukiwanie nowych, eksperymentalnych technik. Stefan Szydłowski - kurator krakowskiej wystawy - w następujących słowach komentuje analogiczne obrazy: "Najnowszy cykl kolażowych pejzaży i portretów, malowany od 2005 roku, ma charakter palimpsestu, jest jednocześnie nakładaniem dzisiejszych interpretacji na dawne szkice i rysunki, ale także sięganiem do dawnych postaw zarysowanych w osobistej historii artysty, warstw własnej tektoniki." Kolejną prezentacją prac, z tego cyklu, była wystawa w warszawskiej galerii aTak.