odlew z oryginalnego gipsu z roku 1967
Projekt pomnika niezrealizowanego, który rzeźbiarz pragnął wykonać w górach Kaukazu.
Reprodukowany pierwowzór gipsowy:
– R. Konik, „Myślenie kamieniem. Stanisław Horno-Popławski”, Wrocław 2016, s. 93
– Katalog zbiorów Bydgoskiego Centrum Sztuki, Bydgoszcz, 2017, s. 48
Wystawy:
25.03.–03.05.2017 – Myślenie kamieniem, Stanisław Horno-Popławski, Bydgoskie Centrum Sztuki w Bydgoszczy 04.07.2018–08.08.2018 – Stanisław Horno-Popławski, Galeria Test Mazowiecki Instytut Kultury w Warszawie.
„Swym dorobkiem artystycznym udowodnił, że jest rzeźbiarzem nie tylko doskonałym, ale także wielce zróżnicowanym. Jego szeroki wachlarz prezentowanych prac jest zadziwiający: od figlarnie zmysłowych „Praczek” poprzez monumentalnego „Mickiewicza” po tragiczną „Łączniczkę” czy „Matkę Belojanisa” dał znać jako artysta wszechstronny. Wszystkie są niezwykle osobiste i szczere, głęboko przemyślane bez przypadkowych elementów. Niewątpliwie należał do wybitnych postaci sztuki XX wieku, wprowadzając odbiorców rzeźby w stan wyciszenia i zadumy .(…) Droga, którą odbył Horno-Popławski na gruncie sztuki była osobliwa, pełna zrywów, nierówności, wątpliwości i pytań. Ale jak sam rzeźbiarz napisał na skrawku papieru przed śmiercią: ku sztuce, każdy idzie własną drogą”.
R. Konik, „Myślenie kamieniem. Stanisław Horno-Popławski”, Wrocław 2016, s. 163
brąz, wym.: 32,3 × 14 × 12 cm,
sygn.: „HOR-POP II”
odlew z oryginalnego gipsu z roku 1967
Projekt pomnika niezrealizowanego, który rzeźbiarz pragnął wykonać w górach Kaukazu.
Reprodukowany pierwowzór gipsowy:
– R. Konik, „Myślenie kamieniem. Stanisław Horno-Popławski”, Wrocław 2016, s. 93
– Katalog zbiorów Bydgoskiego Centrum Sztuki, Bydgoszcz, 2017, s. 48
Wystawy:
25.03.–03.05.2017 – Myślenie kamieniem, Stanisław Horno-Popławski, Bydgoskie Centrum Sztuki w Bydgoszczy 04.07.2018–08.08.2018 – Stanisław Horno-Popławski, Galeria Test Mazowiecki Instytut Kultury w Warszawie.
„Swym dorobkiem artystycznym udowodnił, że jest rzeźbiarzem nie tylko doskonałym, ale także wielce zróżnicowanym. Jego szeroki wachlarz prezentowanych prac jest zadziwiający: od figlarnie zmysłowych „Praczek” poprzez monumentalnego „Mickiewicza” po tragiczną „Łączniczkę” czy „Matkę Belojanisa” dał znać jako artysta wszechstronny. Wszystkie są niezwykle osobiste i szczere, głęboko przemyślane bez przypadkowych elementów. Niewątpliwie należał do wybitnych postaci sztuki XX wieku, wprowadzając odbiorców rzeźby w stan wyciszenia i zadumy .(…) Droga, którą odbył Horno-Popławski na gruncie sztuki była osobliwa, pełna zrywów, nierówności, wątpliwości i pytań. Ale jak sam rzeźbiarz napisał na skrawku papieru przed śmiercią: ku sztuce, każdy idzie własną drogą”.
R. Konik, „Myślenie kamieniem. Stanisław Horno-Popławski”, Wrocław 2016, s. 163