Odbitkę prezentowanej grafiki posiada w swoich zbiorach Muzeum Śląskie w Katowicach.
(„Szczerze. Linoryty Jana Nowaka”, Muzeum Śląskie w Katowicach, 2014, il. s. 201).
Grafik związany ze śląskim środowiskiem artystycznym. W latach 1958-1959 uczył się technik graficznych u Stefana Suberlaka w Ognisku Plastycznym w Katowicach. Z zawodu górnik, w kopalni „Katowice” przepracował 28 lat. Był współzałożycielem koła plastyków „Gwarek 58” przy kopalni „Katowice. W 1989 otrzymał zezwolenie na wykonywanie zawodu artysty plastyka z Ministerstwa Kultury i Sztuki. Uprawia linoryt, miedzioryt i suchą igłę. W pracach artysty dominuje motyw śląskiego pejzażu i jego mieszkańców, często przedstawiony z ornamentalną drobiazgowością i bogactwem rozwiązań tematycznych.
(Maria Fiderkiewicz „Sztuka pogranicza. Między etnosztuką a sztuka akademicką. Katalog zbiorów Muzeum Śląskiego”, Muzeum Śląskie, Katowice, 2007, s. 132).
linoryt, odbitka wykonana ręcznie bez użycia prasy graficznej, 53,8 x 78,5 cm,
sygn. oł. p.d.: Jan Nowak 1976 r.; oł. l.d.: Linoryt „Raj”; na płycie p.d.: JN 1976 r.
Odbitkę prezentowanej grafiki posiada w swoich zbiorach Muzeum Śląskie w Katowicach.
(„Szczerze. Linoryty Jana Nowaka”, Muzeum Śląskie w Katowicach, 2014, il. s. 201).
Grafik związany ze śląskim środowiskiem artystycznym. W latach 1958-1959 uczył się technik graficznych u Stefana Suberlaka w Ognisku Plastycznym w Katowicach. Z zawodu górnik, w kopalni „Katowice” przepracował 28 lat. Był współzałożycielem koła plastyków „Gwarek 58” przy kopalni „Katowice. W 1989 otrzymał zezwolenie na wykonywanie zawodu artysty plastyka z Ministerstwa Kultury i Sztuki. Uprawia linoryt, miedzioryt i suchą igłę. W pracach artysty dominuje motyw śląskiego pejzażu i jego mieszkańców, często przedstawiony z ornamentalną drobiazgowością i bogactwem rozwiązań tematycznych.
(Maria Fiderkiewicz „Sztuka pogranicza. Między etnosztuką a sztuka akademicką. Katalog zbiorów Muzeum Śląskiego”, Muzeum Śląskie, Katowice, 2007, s. 132).