W 1985 ukończył Wydział Malarstwa warszawskiej ASP w pracowniach R. Ziemskiego i R. Winiarskiego. Od 1986 jest wykładowcą w pracowni Malarstwa na Wydziale Wzornictwa Przemysłowego ASP. Był członkiem "Gruppy", redaktorem pisma "Oj dobrze już". Brał udział w ruchu niezależnym lat 80-tych. Za stworzony w 1989 roku cykl Dziennik otrzymał nagrodę "Grand Prix" na 22 Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer.

Andrzej Biernacki we wstępie do katalogu wystawy Włodzimierz Pawlak - Powrót do Lascaux (Galeria Browarna, 2014) pisze: "...po latach gier, dialektycznych eksperymentów i manewrów z semantyczną otoczką gruppowych mitologii, dyskontowania obcych teorii widzenia (Strzemiński) i myślenia (Malewicz) oraz niezliczonych własnych, postanowił sięgnąć do praźródeł. Namalował kilka dużych rozmiarów obrazów pod wspólnym tytułem Powrót do Lascaux (2007-2013). Początkowo na prawie białych powierzchniach, zapożyczonych ze swoich Tablic dydaktycznych, Dzienników, Przestrzeni logicznych, a potem w dominantach czerwonych, żółtych i granatowych, także zaadoptowanych z wcześniejszych, monochromatycznych prób minicyklu Historia koloru. Chwiejnym konturem z gęstej farby, Pawlak począł kreślić wizerunki znane z malarskiego elementarza prehistorycznych jaskiń. Włochaty mamut, stado reniferów, rączy jeleń z rogami jak iglasty ogon strzały, grupy ofiar, zwanych myśliwymi […], sprowadzone do obrysu sylwetek, z klarowną dyspozycją planów, z ekonomią akcentów […].

Ten cykl, to - zapewne - kolejny paradoks, może nawet kolejna prowokacja Pawlaka, o tyle znacząca wśród innych sprzeczności, że w kontrze zarówno do osobnych gestów własnych po drodze, ale i w kontrze do całej strategii tej drogi".