W latach 1950-1956 studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom obronił w pracowni prof. Kazimierza Tomorowicza. W czasie kilkumiesięcznego pobytu w Paryżu w 1962 roku zetknął się z André Bretonem oraz artystami związanymi z surrealizmem. Swój indywidualny, liryczny styl o nostalgicznym klimacie ukształtował właśnie pod wpływem m.in. fascynacji surrealizmem i egzystencjalizmem. Uczestniczył w kilku wystawach tej grupy w Paryżu.
Reprezentował sztukę polską na wielu prestiżowych wystawach międzynarodowych. Jego prace znajdują się w zbiorach najważniejszych muzeów w Polsce i na świecie oraz w zbiorach i kolekcjach prywatnych. O twórczości artysty czytamy: "To humanista i erudyta, który uprawia poezję słowa i obrazu, opartą na tradycji antycznej, symbolu i wiedzy tajemnej. W obrazach i rysunkach budowanych z określonych przedmiotów, które utraciły funkcjonalność na rzecz wartości symbolicznych, łączy znakomicie konkret i umowność, wprowadza także pismo jako znak graficzny i formę przekazu treściowego. Charakterystyczna jest też dla jego sztuki precyzja warsztatowa, łączenie różnych starych i współczesnych technik malarskich (olej, tempera, gwasz, akwarela, akryl) i rysunkowych, obejmujących także sztukę preparowania papieru" (Malarstwo polskie, pr. zb. pod red. Janusza Foglera, Warszawa 1997).