przedruk homograficzny wykonali Adam i Stanisław Pilińscy. [Poznań] 1880. Nakładem Biblioteki Kórnickiej, 16,5 cm, k. 312, opr. wyd., grzbiet po konserwacji.
Współtwórcami edycji byli Adam Piliński (1810-1887) i Stanisław Piliński (1839-1905). Psałterz puławski to polski przekład Księgi Psalmów powstały pod koniec XV wieku. Rękopis zawiera polski przekład psalmów, kantyków starotestamentowych oraz Credo nicejskie, czyli symbol wiary św. Atanazego, patriarchy Aleksandrii w IV w. Jest to iluminowany kodeks pisany na pergaminie, formatu szenastki o rozmiarach 15,5 x 11,5 cm, liczący 312 kart zdobionych inicjałami. Przeznaczony był dla osoby świeckiej lub duchownego świeckiego. Nie jest znany jego autor ani dokładny czas przekładu. Psałterz puławski, jak na to wskazuje umieszczona w nim dedykacja, w roku 1533 był w posiadaniu rodziny Komorowskich i został ofiarowany nieznanej osobie przez Jana Komorowskiego. W roku 1617 modlitewnik należał do Jana Rębielińskiego na Rusi, a w XVIII w. znalazł się w Puławach w Bibliotece Czartoryskich (stąd nazwa). Przez jakiś czas był w rękach Tadeusza Czackiego, który podał o nim pierwszą - lecz mylną - wiadomość jako o Psałterzu królowej Jadwigi. Oryginalny manuskrypt Psałterza przechowywany jest obecnie w Muzeum Czartoryskich w Krakowie (sygnatura rękopisu: 1269). Został on wykonany w XV wieku starannie na pergaminie i ozdobiony inicjałami i kolorową ilustracją Trójcy Przenajświętszej na ostatniej karcie. Cechy językowe zabytku wskazują, że jest on dziełem jednego pisarza, pochodzącego prawdopodobnie z południowej Wielkopolski lub pogranicza Wielkopolski i Małopolski. Badania wykazały ponadto, że zabytek jest kopią starszego rękopisu, opartego na tym samym praźródle co Psałterz floriański.
Technika homeografii jest dziełem A. Pilińskiego, który wynalazł ją ok. 1857 r. Odtwarza ona wiernie stare druki, ryciny, miniatury, rękopisy itp. Słowo homeografia pochodzi od greckiego słowa homoios oznaczającego podobieństwo, gdyż odtwarzane w ten sposób prace graficzne są pod każdym względem łudząco podobne do oryginałów. Nie wiemy dokładnie, na czym polegała tajemnica wynalazku A. Pilińskiego. Można przypuszczać, że prace te mają związek z litografią i przenoszeniem fotograficznym oryginałów na kamień litograficzny, a następnie odbijaniem na odpowiednio dobranych papierach.
O wysokiej wartości Psałterza puławskiego przekonany był Czesław Miłosz, który inspirował się nim przy własnym przekładzie Księgi Psalmów. Według Miłosza, Psałterz Puławski góruje zwartością i bogactwem rytmicznym nad przekładami z wieku szesnastego (por. Czesław Miłosz, wstęp "od tłumacza" w Księga Psalmów, Éditions du Dialogue, Paris 1982, s. 45-47).