Ukończył w 1959 Politechnikę Warszawską i podjął studia malarskie w ASP w Warszawie (1960-1966). Pod koniec studiów, w 1965 sformułował własny program artystyczny i zrealizował pierwsze prace z serii pt. „Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych“. Otrzymał za nie I nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach w 1966. Jako stałe moduły prac przyjął kwadraty w kolorach czerni i bieli, których kolejnością i rozmieszczeniem rządzi przypadek - rzut kostką do gry, losowanie lub wybór liczb przypadkowych. W 1970 wprowadził do swych prac trzeci wymiar w formie obrazów przestrzennych lub jako iluzję przestrzeni uzyskaną przez wykreślanie perspektywy linearnej. W 1971 powstały pierwsze obrazy z wmontowanymi lustrami. Od 1972 artysta aranżował też „gry“ z udziałem widzów, którzy stosując jego środki i metodę wypełniali płaszczyznę czy pomieszczenie własną „wystawą“. Od ok. 1983 Winiarski włączył do swych prac elementy znaczeniowe, symboliczne i odwołujące się do emocji, jak kształt krzyża, naturalne materiały i zabiegi na nich, np. gięcie. Równolegle artysta od 1960 uprawiał scenografię teatralną, będąc autorem kilkudziesięciu realizacji w tej dziedzinie w teatrach całej Polski.