JADWIGA HAJDUK (ur. 1964, Rzeszów)

Od 1985 roku studiowała w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom z malarstwa uzyskała z oceną wyróżniającą w 1990 roku.
Jest członkiem związku ZPAP.

Artystka od niemal 30 lat posługuje się oryginalną techniką mieszaną, polegającą na łączeniu kilku technik akrylowych i nakładaniu kolejnych warstw strukturalnych na przygotowany kolor. Właśnie dzięki tej metodzie jej prace są rozpoznawalne.

Tematyka obrazów dotyczy człowieka, jego przeżyć, emocji, doświadczeń. To próba pokazania wnętrza, pokazania prawdy, która kryje się gdzieś głębiej.
Głównym tematem jest ciało. Na niektórych obrazach zobaczymy postać, która ulega defragmentacji, ale artystce chodzi o coś innego. Przesłanie jest odmienne. Człowiek może się odbudować, obudzić do życia po trudnych doświadczeniach i to jest właśnie ten moment, moment zwycięstwa, który widzimy na obrazach.

Mamy też portrety, które są mocno „zaplątane”, nitki, kokony chronią postać, ale też mogą sprawić, że nie będzie mogła się wyswobodzić.
Świat, jest coraz bardziej skomplikowany, stajemy się coraz bardziej uwiązani. Stajemy się coraz mniej wolni, choć marzymy o wolności. Dokonujemy wyborów, sądzimy, że słusznych, ale czy tego możemy być pewni? To może być wolność pozorna. Jednak w każdej tej wizji człowiek mimo wszystko niesie nadzieję, jest piękny i wart poznania.

Kolejnym rozpoznawalnym elementem jest dekoracyjność obrazów.
Artystka twierdzi, że obraz ma nieść pozytywne doznania, ma cieszyć i poprawiać nastrój.
Wszak obcowanie ze sztuką również we własnym, domowym otoczeniu ma pełnić taką właśnie rolę. Sztuka to piękno i chęć obcowania z nią powinna stanowić przyjemność estetyczną.

Swoje prace prezentowała na ponad 35 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą m.in.: w Austrii, Belgii i Niemczech.
Obrazy artystki znajdują się w prywatnych kolekcjach za granicą.