Prezentowaną pracę Stanisława Krzyształowskiego zalicza się do sztandarowych w jego dorobku twórczym. Powstała w latach 60-tych, wpisując się jednocześnie w artystyczne założenia tamtego okresu. Wtedy, pomimo komunistycznego systemu władzy i wynikających z niego ograniczeń, sztuka polska pozostawała na wysokim, europejskim poziomie. Popularne wśród artystów stało się tzw. "malarstwo materii", a także konceptualizm czy minimal-art. Krzyształowski korzystając z tych doświadczeń, stworzył swój indywidualny styl. Opisywana praca nawiązuje do nurtu abstrakcyjnego i "malarstwa materii", które charakteryzowało się grubo nakładaną farbą w połączeniu z cementem czy niewielkimi przedmiotami. Stanowi niezwykle interesujący przykład polskiej sztuki lat 60-tych.
technika własna, deska; 98,3 x 76 cm w świetle ramy;
sygn. l. d.: Krzyształowski;
na odwrocie nalepki Biura Wystaw Artystycznych w Krakowie i Miejskiego Konserwatora Zabytków
Prezentowaną pracę Stanisława Krzyształowskiego zalicza się do sztandarowych w jego dorobku twórczym. Powstała w latach 60-tych, wpisując się jednocześnie w artystyczne założenia tamtego okresu. Wtedy, pomimo komunistycznego systemu władzy i wynikających z niego ograniczeń, sztuka polska pozostawała na wysokim, europejskim poziomie. Popularne wśród artystów stało się tzw. "malarstwo materii", a także konceptualizm czy minimal-art. Krzyształowski korzystając z tych doświadczeń, stworzył swój indywidualny styl. Opisywana praca nawiązuje do nurtu abstrakcyjnego i "malarstwa materii", które charakteryzowało się grubo nakładaną farbą w połączeniu z cementem czy niewielkimi przedmiotami. Stanowi niezwykle interesujący przykład polskiej sztuki lat 60-tych.