Jeden z piękniejszych polskich krajobrazów, jakie namalował artysta. Bardzo malarska faktura, przestrzenność pejzażu i nastrojowa, nostalgiczna wymowa przywołują wyrażające się w nim echa realizmu. Z niedoścignioną umiejętnością malarz odtworzył atmosferę zimowego dnia i zapadającego zmierzchu.

Michał Gorstkin Wywiórski, malarz i rysownik. Po porzuceniu wydziału chemii Politechniki w Rydze, rozpoczął studia artystyczne pod kierunkiem K. Rauppa i M. Gysisa w Akademii monachijskiej (1883-87). Uczył się również w prywatnych pracowniach J. Brandta i A. Wierusza-Kowalskiego. W 1894 na Wystawie w Glaspalast w Monachium otrzymał Medal drugiej klasy za obraz W puszczy litewskiej. W 1895 przeniósł się z Monachium do Berlina, gdzie pozostał na dłużej. Później mieszkał w Wielkopolsce, która z czasem, stała się głównym terenem jego aktywności malarskiej i organizacyjnej. Był współzałożycielem poznańskiego Stowarzyszenia Artystów Plastyków oraz członkiem zarządu tamtejszego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Malował głównie realistyczne, nastrojowe pejzaże i sceny rodzajowe, które cieszyły się znaczną popularnością wśród sfer ziemiańskich.