Rzeźbiarz i medalier. Studiował na krakowskiej ASP u profesorów K. Laszczki, L. Wyczółkowskiego, T. Axentowicza i J. Mehoffera. Po studiach pozostał w Krakowie do roku 1912, kiedy to przeprowadził się do Poznania. Początkowo zajmował się medalierstwem, później tworzył płaskorzeźby portretowe. Pierwsze nagrody artysta zdobył już podczas studiów. W roku 1909 otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, zaś w trzy lata później znów zdobył pierwsze miejsce w konkursie na medal jubileuszowy Piotra Skargi. Wystawiał w Krakowie, Warszawie, Lwowie i Pradze na wystawach medalierstwa i numizmatyki. Artysta zajmował się również malarstwem - w roku 1926 pokazał trzy płótna w warszawskiej Zachęcie. Na frontowej ściance umieszczona jest grawerowana dedykacja dla Józefa Blicharczyka, który w latach trzydziestych pełnił funkcję zastępcy naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie.
Brąz patynowany;
2,5 x 18,5 x 12,7 cm
Sygnowany: W. Bieliński
Rzeźbiarz i medalier. Studiował na krakowskiej ASP u profesorów K. Laszczki, L. Wyczółkowskiego, T. Axentowicza i J. Mehoffera. Po studiach pozostał w Krakowie do roku 1912, kiedy to przeprowadził się do Poznania. Początkowo zajmował się medalierstwem, później tworzył płaskorzeźby portretowe. Pierwsze nagrody artysta zdobył już podczas studiów. W roku 1909 otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, zaś w trzy lata później znów zdobył pierwsze miejsce w konkursie na medal jubileuszowy Piotra Skargi. Wystawiał w Krakowie, Warszawie, Lwowie i Pradze na wystawach medalierstwa i numizmatyki. Artysta zajmował się również malarstwem - w roku 1926 pokazał trzy płótna w warszawskiej Zachęcie. Na frontowej ściance umieszczona jest grawerowana dedykacja dla Józefa Blicharczyka, który w latach trzydziestych pełnił funkcję zastępcy naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie.