Typowo romantyczne przedstawienie łączące sielankę życia wiejskiego, zgodnego z naturą z grozą i surowością monumentalnych gór. Na pierwszym planie, obok szałasu dwójka dzieci zajmuje się zwierzętami. Dziewczynka doi kozę. Obok niej odpoczywają owce i łaciata krowa. W scenie uczestniczy też mały chłopiec towarzyszący być może starszej siostrze w obowiązkach. W oddali wyłania się skalisty ostry szczyt góry otulony woalem chmur i mgieł, niczym dostojny starzec strzegący porządku natury.