Paryski rzeźbiarz. Uczeń Armanda Toussainta. Od 1873 do 1898 roku wystawiał na Salonach rzeźby portretowe i figury rodzajowe, m.in. gipsowe Źródło (1888), Pokój (1898), marmurową Najadę (1889) a także brązowe rzeźby Przetrząsającego siano i Jeńca (obie 1890). W 1889 otrzymał na Salonie nagrodę 3-ej klasy. Zasłynął mocnym modelunkiem oraz drobiazgowością szczegółów. Tę samą postać mężczyzny Lévy wykorzystał do ponad 2-metrowej rzeźby zatytułowanej Górnik, na której zastąpił widły kilofem oraz łąkę z kłosami i kwiatami - skałą. Rzeźba znana jest także w co najmniej czterech różnych wymiarach oraz wielu wersjach patyny m.in. w kolorze brązowym i zielonkawym. Wytwarzana była przez kilka odlewni.