Malarka. Studiowała na krakowskiej ASP. Dyplom uzyskała w roku 1950 w pracowni E. Eibischa. W latach 1953-1957 wraz z mężem Romanem Artymowskim wykonała freski na elewacjach kamienic na Starym i Nowym Mieście w Warszawie. Była pedagogiem warszawskiej i krakowskiej ASP oraz wrocławskiej PWSSP. Wykładała także na uniwersytetach w Bagdadzie i Teheranie. Była związana z Galerią Krzywe Koło. Miała 30 wystaw indywidualnych (m.in. w warszawskiej Zachęcie), zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, a także w wielu kolekcjach muzealnych na świecie.
Poliformy to główny cykl malarski artystki, zapoczątkowany w roku 1970. Był wynikiem wieloletnich badań nad przestrzenią w obrazie.
akryl/płótno, 95 x 96 cm
sygn. i opisany na odwrociu: Z. Artymowska / Akryl / Przestrzeń rytmiczna I / 1968
pochodzenie: od rodziny artystki
Malarka. Studiowała na krakowskiej ASP. Dyplom uzyskała w roku 1950 w pracowni E. Eibischa. W latach 1953-1957 wraz z mężem Romanem Artymowskim wykonała freski na elewacjach kamienic na Starym i Nowym Mieście w Warszawie. Była pedagogiem warszawskiej i krakowskiej ASP oraz wrocławskiej PWSSP. Wykładała także na uniwersytetach w Bagdadzie i Teheranie. Była związana z Galerią Krzywe Koło. Miała 30 wystaw indywidualnych (m.in. w warszawskiej Zachęcie), zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jej prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie i Krakowie, a także w wielu kolekcjach muzealnych na świecie.
Poliformy to główny cykl malarski artystki, zapoczątkowany w roku 1970. Był wynikiem wieloletnich badań nad przestrzenią w obrazie.