Rysunek do niezrealizowanej rzeźby z cyklu Anatomia przestrzeni przedstawia nałożone na siebie dwie sekwencje: poklatkowe ujęcie obrotu ludzkiej głowy oraz wpisany weń ciąg geometrycznych kształtów. W koncepcji cyklu Anatomia przestrzeni artysta rozwija laboratorium form, których geometria wywiedziona jest z anatomii ludzkiego ciała. W rysunku nawiązującym do studiów anatomicznych głowy artysta kształtuje własną gramatykę form, w których geometria ciała uzewnętrznia się i przekształca się w architektonikę przestrzeni.
Rysunki z serii Anatomia przestrzeni reprodukowane w: Jarosław Kozakiewicz. Subiektywne mikrokosmologie, Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2017.
2012 - 2014
rysunek, biała kredka, czarny papier, 29,8 x 41,8 cm
sygn., dat., i tytuł na odwrocie
Rysunek do niezrealizowanej rzeźby z cyklu Anatomia przestrzeni przedstawia nałożone na siebie dwie sekwencje: poklatkowe ujęcie obrotu ludzkiej głowy oraz wpisany weń ciąg geometrycznych kształtów. W koncepcji cyklu Anatomia przestrzeni artysta rozwija laboratorium form, których geometria wywiedziona jest z anatomii ludzkiego ciała. W rysunku nawiązującym do studiów anatomicznych głowy artysta kształtuje własną gramatykę form, w których geometria ciała uzewnętrznia się i przekształca się w architektonikę przestrzeni.
Rysunki z serii Anatomia przestrzeni reprodukowane w: Jarosław Kozakiewicz. Subiektywne mikrokosmologie, Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2017.