W 1951 r. ukończył ASP w Krakowie. Od 1962 r. należał do Grupy Krakowskiej. Od 1985 r. profesor ASP w Warszawie, a w latach 1987-1990 jej rektor. W końcu lat 50. wypracował własny styl i temat malarski, który później ewoluował. Były to kompozycje złożone z wielu różnych form zwanych przez samego artystę "przedmiotami" i tworzących wewnątrz obrazu różne układy. W kompozycjach tych ważną rolę odgrywa obok tła i rozplanowanych na nim form, również kolor. W 1959 r. Tarasin opublikował w "Przeglądzie Artystycznym" artykuł-traktat "O przedmiotach". W latach 70. przedmioty przekształciły się w znaki typu graficznego, zazwyczaj czarne, umieszczane na jasnych tłach. Do koloru powrócił w latach 90. "Obrazy artysty są od wielu lat rozmalowywaniem i dopełnianiem tej samej idei: ukazują ruch sprzecznych sił, ciągłą zmienność, przypadkowość obecnego stanu bytu. Artysta bada relacje sił elementarnych, buduje układy cząstek pozostających ze sobą w różnych związkach - na ogół w poziomych, przenikających się i nakładających się na siebie ciągach o nierównym zagęszczeniu. Cząstki te, rzuty "przedmiotów ogołoconych ze swych cech", jak mówi artysta, znaki, symbole, ślady rzeczy, istnieją w wielu odmianach; umieszczone w zmiennej przestrzeni reprezentują abstrakcyjne siły i konkretne przedmioty" (Zbigniew Taranienko).