Stanisław Kamocki - malarz, pedagog. Początkowo uczył się rysunku u swojego ojca, architekta Kazimierza Kamockiego. Następnie, w latach 1891-1900, studiował w krakowskiej Akademii pod kierunkiem L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Stanisławskiego. Po ukończeniu studiów dwukrotnie otrzymał stypendium na dalszą edukację w Paryżu, gdzie przebywał w latach 1901-1902 i ponownie 1904-1905. W roku 1911 i 1924 zwiedzał Włochy. W czasie pierwszej wojny światowej walczył w Legionach (1915-1918). Mieszkał i pracował w Krakowie. Od 1918 aż do wybuchu II wojny światowej był profesorem malarstwa krajobrazowego w macierzystej uczelni. W czasie wojny uczył w Państwowej Szkole Rzemiosła Artystycznego i - od 1942 - w Państwowej Zawodowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej w Zakopanem. Należał do wielu stowarzyszeń artystycznych, m.in. do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, wiedeńskiej Secesji, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Związku Polskich Artystów Plastyków. Swoje prace prezentował na wystawach w kraju - w TZSP w Warszawie (od 1899, w 1917 wystawa indywidualna), krakowskim TPSP (wystawa indywidualna w 1920 i 1935), w Zakopanem, Gorzowie, Sopocie - oraz za granicą - m.in. w Wiedniu, Budapeszcie, Wenecji, Berlinie, Pradze, Moskwie, Brukseli i Nowym Jorku.
Malował przede wszystkim pejzaże z okolic Krakowa i Podhala, rzadziej martwe natury i wnętrza. Uprawiał ponadto grafikę.
Stanisław Kamocki, jeden z najwybitniejszych uczniów Stanisławskiego, był przede wszystkim malarzem pejzażystą. Motywów do swoich obrazów poszukiwał wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza i Orawy, ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Rozmiłowany w pięknie rodzinnego krajobrazu, tematami swoich obrazów uczynił wiejskie obrośnięte kwiatami chaty, modrzewiowe kościółki i dwory, łany zboża, stogi siana, drzewa i łąki. Do Woli Radziszowskiej, w której znajduje się drewniany kościółek przedstawiony na obrazie, wyjeżdżał wielokrotnie - zarówno indywidualnie, jak i na plenery, ze swoimi studentami (1929-1930). Ten sam kościół, widziany od innej strony, widoczny jest na innym płótnie malarza z roku 1907 pt. Stary kościółek w Woli Radziszowskiej [por.: A. Schroeder, Stanisław Kamocki, "Sztuki Piękne" 1927-28, s. 400-429, il. 413. ].
Olej, płótno; 115 x 114,5 cm
Na odwrocie dwa razy powtórzony napis odręczny S. Kamocki
Stanisław Kamocki - malarz, pedagog. Początkowo uczył się rysunku u swojego ojca, architekta Kazimierza Kamockiego. Następnie, w latach 1891-1900, studiował w krakowskiej Akademii pod kierunkiem L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego i J. Stanisławskiego. Po ukończeniu studiów dwukrotnie otrzymał stypendium na dalszą edukację w Paryżu, gdzie przebywał w latach 1901-1902 i ponownie 1904-1905. W roku 1911 i 1924 zwiedzał Włochy. W czasie pierwszej wojny światowej walczył w Legionach (1915-1918). Mieszkał i pracował w Krakowie. Od 1918 aż do wybuchu II wojny światowej był profesorem malarstwa krajobrazowego w macierzystej uczelni. W czasie wojny uczył w Państwowej Szkole Rzemiosła Artystycznego i - od 1942 - w Państwowej Zawodowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej w Zakopanem. Należał do wielu stowarzyszeń artystycznych, m.in. do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, wiedeńskiej Secesji, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Związku Polskich Artystów Plastyków. Swoje prace prezentował na wystawach w kraju - w TZSP w Warszawie (od 1899, w 1917 wystawa indywidualna), krakowskim TPSP (wystawa indywidualna w 1920 i 1935), w Zakopanem, Gorzowie, Sopocie - oraz za granicą - m.in. w Wiedniu, Budapeszcie, Wenecji, Berlinie, Pradze, Moskwie, Brukseli i Nowym Jorku.
Malował przede wszystkim pejzaże z okolic Krakowa i Podhala, rzadziej martwe natury i wnętrza. Uprawiał ponadto grafikę.
Stanisław Kamocki, jeden z najwybitniejszych uczniów Stanisławskiego, był przede wszystkim malarzem pejzażystą. Motywów do swoich obrazów poszukiwał wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza i Orawy, ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Rozmiłowany w pięknie rodzinnego krajobrazu, tematami swoich obrazów uczynił wiejskie obrośnięte kwiatami chaty, modrzewiowe kościółki i dwory, łany zboża, stogi siana, drzewa i łąki. Do Woli Radziszowskiej, w której znajduje się drewniany kościółek przedstawiony na obrazie, wyjeżdżał wielokrotnie - zarówno indywidualnie, jak i na plenery, ze swoimi studentami (1929-1930). Ten sam kościół, widziany od innej strony, widoczny jest na innym płótnie malarza z roku 1907 pt. Stary kościółek w Woli Radziszowskiej [por.: A. Schroeder, Stanisław Kamocki, "Sztuki Piękne" 1927-28, s. 400-429, il. 413. ].