Malarz i pedagog. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1869-1871), na Politechnice w Zurichu i Monachium (1873) oraz w akademii monachijskiej u A. StrŠhubera i J. L. Raaba (1878-1880). Nadworny malarz Wilhelma II w Berlinie. Członek Berlińskiej Akademii Sztuki. Członek Towarzystwa Artystów Plastyków "Sztuka", TPSP w Krakowie i TZSP w Warszawie. Dyrektor i rektor Szkoły Sztuk Pięknych (od 1900 r. Akademii) w Krakowie (1895-1909). Malował przede wszystkim w technice akwareli, ale także olejnej i pastelami. Przedstawiane przez niego tematy to zimowe polowania i pejzaże, sceny rodzajowe i portrety. Od lat 90. XIX wieku Fałat związany był z wsią Bystra na Śląsku Cieszyńskim, przyjeżdżał tam często, a w 1910 r. zamieszkał na stałe (z przerwami m.in. na pobyt w Toruniu w l. 1919-1920). Pierwsza jego praca z Bystrej pochodzi z 1893 r. Wystawiał często w kraju (przede wszystkim w TZSP w Warszawie) i za granicą, był nagradzany. Jego prace znajdują się w wielu muzeach, m.in. narodowych. Na przykład Muzeum Górnośląskie w Bytomiu posiada akwarelę "Kościół drewniany w Mikuszowicach" z 1911 r., a Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu akwarelę "Kościółek w Osieku" z 1910 r. Akwarele z tematem drewnianego wiejskiego kościoła (np. z Osieka, Łodygowic i Mikuszowic) malarz czasem wzbogacał o tłum postaci ludzkich w ludowych strojach.